دکتر جلال جلالیزاده، فعال برجستۀ سیاسی اهلسنت در گفتوگو با وبسایت “دیپلماسی ایرانی”، با اشاره به نقش اهلسنت در تأمین امنیت کشور و مشارکتهای سیاسی آنها از «تبعیض» و «بیاعتمادی» در حق این بخش قابلتوجه از ملت ایران انتقاد کرد. نمایندۀ اسبق مجلس شورای اسلامی همچنین با انتقاد از واکنش اخیر کانون مدافعان حقوق بشر به موضعگیریهای مولانا عبدالحمید پیرامون تحولات افغانستان این واکنش را «احساسی» و «کودکانه» توصیف کرد.
به گزارش سنیآنلاین، دکتر جلالیزاده در بخشی از این گفتوگو ضمن انتقاد از عدم استفاده از ظرفیت تمام اقوام و مذاهب کشور در طول چهلوسه سال گذشته، خاطرنشان کرد: البته اهلسنت در ایران اقلیت نیست، چیزی حدود ۲۰ میلیون نفر از جامعه آماری ایران اهلسنت هستند. یعنی قریب به یک چهارم ایران. حال نباید به نسبت این جامعۀ آماری و در کنار آن حضور و مشارکت سیاسی و همچنین وزن اهلسنت بخشی از مدیریت کلان کشور به وی سپرده شود؟ چرا بعد از ۴۳ سال این اعتماد و فرصت به اهلسنت ایران داده نمیشود؟
جلالیزاده در ادامه فضای بسته مدیریتی کلان کشوری را متاثر از نگاههای جناحی دانست و گفت: با روی کار آمدن هر دولت تنها منصوبان، منسوبان، نزدیکان و حامیان دولت و رئیسجمهور در پایتخت بهعنوان وزراء و اعضای کلیدی کابینه حضور پیدا میکنند و دیگر نخبگان سیاسی در سایر استانها عملاً به هیچ گرفته میشوند.
نمایندۀ ادوار مجلس شورای اسلامی با اشاره به نقش اهلسنت در تأمین امنیت مرزهای کشور، اظهار داشت: باور کنید اهلسنت هم برای این انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ایران شهید داده است، آزاده و اسیر داده است، جانباز داده است. حتی اکنون هم اهلسنت بهعنوان مرزداران ایران وظیفه سنگین حفظ امنیت کشور را بر عهده دارد و هر روز هم شهید میدهد. پس چرا همه غنائم، فرصتها، ثروتها، رانتها در پایتخت بین یک عده محدود جناحی، چه اصلاحطلب و چه اصولگرا تقسیم میشود، اما تمام بار، زحمت و مشکلات ناامنی در مرزها بر دوش اقوام و اهلسنت است؟! تا کی باید این تبعیض را شاهد باشیم؟
این فعال سیاسی اهلسنت از درج تعبیر «مذهب» در قانون اساسی و متن سوگندنامه رؤسای جمهور انتقاد کرد و گفت: رئیسجمهور، رئیسجمهور همۀ مردم ایران از هر قوم، مذهب، دین و آیینی است. وقتی رئیسجمهور در اولین جمله سوگند، خود را پاسدار مذهب رسمی میداند بیشک این مسئله در نگاه دیگر اقوام و مذاهب ایران تاثیر مخرب خود را خواهد داشت.
دکتر جلال جلالیزاده در بخش دیگری از این گفتوگوی مفصل، به سؤالات خبرنگار دیپلماسی ایرانی پیرامون تحولات اخیر افغانستان ازجمله مواضع و سخنان مولانا عبدالحمید درخصوص طالبان پاسخ داد و گفت: مولوی عبدالحمید بهعنوان یکی از مهرههای کلیدی جامعه اهلسنت ایران حق دارد در مسائل مختلف جاری در کشور و مناطق پیرامونی اظهارنظر کند.
جلالیزاده در تبیین حمایت مولانا عبدالحمید از طالبان گفت: با توجه به مواضعی که اخیراً سران طالبان و سخنگوی این جریان مبنی بر دادن سهم اقوام و مذاهب و همچنین حقوق زنان و… در حکومت طالبان برای افغانها مطرح کرده است جناب مولوی عبدالحمید هم امیدوار است که حکومت جدید در افغانستان بتواند در سایه مقابله با تبعیض و فساد بستر را برای توسعه و پیشرفت این کشور و کلیه مردمش، فارغ از قوم و مذهبشان فراهم کند. پس ملاک حمایت این بوده نه چیز دیگر.
وی در ادامه افزود: جناب مولوی برای خوشامد یا بدآمد دیگران موضع خود را تغییر نمیدهد، چون موضع ایشان بر اساس آنچیزی است که به آن اعتقاد دارد. حال امکان دارد این موضع و سخن با مخالفت برخی در داخل کشور همراه باشد. اتفاقاً اینجاست که ما باید آستانه تحمل و سعه صدر خود را بالا ببریم و ظرفیت پذیرش هرگونه موضع، سخن و کلامی، حتی سخن مخالف خود را داشته باشیم.
این فعال سیاسی و اجتماعی اهلسنت کشور از تصمیم اخیر کانون مدافعان حقوق بشر درخصوص پسگرفتن جایزۀ خود از مولانا عبدالحمید نیز انتقاد کرد و گفت: به نظر من این اقدام کانون مدافعان حقوق بشر واکنشی احساسی و حتی میتوان گفت کودکانه نسبت به موضعگیری مولوی عبدالحمید است.
دکتر جلالیزاده تصریح کرد: موضعگیریهای مولوی عبدالحمید در حمایت از اقوام، اقلیتها، زنان و کودکان ایران و یا احقاق حقوق زندانیان بهخصوص زندانیان سیاسی و مذهبی برای خوشامد یا بدآمد دیگران و گرفتن این جایزهها نبوده، بلکه ایشان بهواقع منتقد این ظلمها و تبعیضها هستند.
جلالیزاده تصریح کرد: بنده اشاره کردم که ایشان یک فردی پخته و سنوسالگذشته است و آنچیزی که به آن اعتقاد دارد را مطرح میکند. قرار نیست بهخاطر اینکه کانون مدافعان حقوق بشر جایزه او را پس بگیرند یا نگیرند، موضع خود را تغییر دهد.
دیدگاههای کاربران