امروز :سه شنبه, ۲۹ اسفند , ۱۴۰۲

روایت غم‌انگیز نایب‌رئیس شورای بخش ایرندگان خاش از زندگی مردم منطقه

روایت غم‌انگیز نایب‌رئیس شورای بخش ایرندگان خاش از زندگی مردم منطقه

نایب‌رئیس ‌شورای بخش ایرندگان از توابع شهرستان خاش در سیستان‌وبلوچستان روایت تلخی از زندگی اهالی روستاهای این منطقه دارد؛ از فقر و تحصیل کودکان در مدارس خشتی و کپری گرفته تا نبود آب و امکانات بهداشتی… همه و همه سیمای فقر و تنگدستی مردمانی را حکایت می‌کند که جدالی نابرابر با کمبودهای زندگی دارند.
به گزارش سنی‌آنلاین به نقل از خبرگزاری ایلنا؛ عمر محمودزهی در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا درباره وضعیت روستاهای بخش ایرندگان استان سیستان‌وبلوچستان، گفت: در این بخش بیشتر روستاهایی که در دامنه کوه “بیرک” واقع شده‌اند متاسفانه فاقد فضاهای آموزشی استاندارد هستند. ازجمله این روستاها می‌توان به “گواتامک” اشاره کرد که چندی پیش با پخش کلیپی از شرایط فضای آموزشی این روستا خیرینی از استان‌های تهران، خراسان رضوی و هرمزگان اعلام آمادگی کردند تا در ساخت مدرسه‌ای در این منطقه با مسئولان مربوط همکاری کنند.
این مقام مسئول افزود: پیشتر نیز برای این روستا 2 کانکس از سوی اداره کل نوسازی نصب شد. قرار است به زودی کلنگ ساخت مدرسه 6 کلاسه این روستا هم به زمین زده شود.

دانش‌آموزانی که هنوز در کلاس‌های کپری درس می‌خوانند
وی ادامه داد: در همجواری روستای “گواتامک” حدودا 10-12 روستای دیگر وجود دارد که در شرایط آموزشی حادتری قرار دارند. متاسفانه دانش‌آموزان این مناطق در مدارس خشتی و گلی، سنگی و گلی، کپر و کانکس مشغول به تحصیل هستند. چند سال پیش 7-8 دستگاه کانکس از اداره نوسازی مدارس در این روستاها نصب شد، ولی باز پاسخگوی نیازهای بی‌شمار منطقه نبود.

مدارسی که بیش از 4 دهه هنوز بازسازی نشده اند
محمودزهی افزود: برخی از فضاهای آموزشی غیراستاندارد در منطقه بسیار فرسوده‌اند و زمان ساخت‌شان به بیش از 40 سال پیش بازمی‌گردد که با گذشت این‌همه سال کوچکترین تعمیرات و مرمتی در این مدارس انجام نشده؛ یکی از آنها مدرسه شبانه‌روزی دخترانه در ایرندگان است.

25 دانش‌آموز داخل خیمه درس می‌خوانند
نایب رئیس شورای بخش ایرندگان عنوان کرد: متاسفانه در یکی از روستاهای ایرندگان 25 دانش‌آموز داخل یک خیمه مشغول تحصیل‌اند؛ آن‌هم چادری که از جمعیت هلال احمر برای این دانش‌آموزان گرفته‌ایم. اهالی این روستاها بسیار فقیرند و از شرایط اقتصادی مناسبی برخوردار نیستند. هر خانواری داخل یک اتاق گلی و کپری زندگی می‌کنند. در واقع آنجا خانه‌ای هم نیست که از روستاییان درخواست کنیم برای کلاس درس در اختیار دانش‌آموزان قرار دهند. در روستای “نراپ” دانش‌آموزان داخل کپر مشغول به تحصیل هستند.
محمودزهی گفت: برای دانش‌آموزان دوره متوسطه که از روستاهای صعب‌العبور مجبور بودند به مرکز استان بروند دوره‌های اقماری تشکیل شد که متاسفانه به دلیل عدم فضای آموزشی مناسب، این کلاس‌ها هم با توجه به وضعیت بیماری کرونا در حال حاضر تشکیل نمی‌شوند، به همین دلیل تعدادی از این دانش‌آموزان مجبور به ترک تحصیل شدند.

ترک تحصیل دانش‌آموزان و ازدواج‌های زودهنگام
وی تصریح کرد: بسیاری از دانش‌آموزان و به‌خصوص دختران روستایی منطقه ترک تحصیل کرده‌اند. برخی از والدین به دختران خود اجازه رفتن به مدارس شبانه‌روزی را در بخش مرکزی نمی‌دهند و آنها را وادار به ازدواج می‌کنند. بسیاری از ازدواج‌ها هم مشکلات خودش را دارد.
نایب‌رئیس شورای بخش ایرندگان در ادامه گفت: بیشتر اهالی این روستاها به‌جز دریافت یارانه هیچ‌گونه منبع درآمدی ندارند و از گذشته‌های دور اجدادشان در دامنه کوه “بیرک” به دامداری مشغول بودند. هم‌اکنون برخی از این اهالی به تعداد انگشت‌شماری دام دارند. بیشترشان یا با یارانه زندگی می‌کنند و یا به عنوان کارگر فصلی به کرمان و رفسنجان برای پسته‌چینی می‌روند.

نبود آب شرب در برخی از روستاهای منطقه
وی عنوان کرد: از جمله مشکلات اهالی منطقه نبود آب شرب است. در سال‌های گذشته خود عشایر ساکن در منطقه از طریق چشمه‌ای در کوهستان با یک شاخه لوله آب را به منطقه منتقل کردند که آن لوله هم بخاطر بارندگی‌های شدید و جاری شدن سیلاب می‌شکند و ماه‌ها طول می‌کشد تا دوباره تعمیر شود که در آن مدت هم مردم از داشتن آب شرب بی‌بهره‌اند.

نبود حتی یک خانه بهداشت در منطقه
مسئول نمایندگی آموزش‌وپرورش ایرندگان ادامه داد: روستاهای منطقه هیچ‌گونه دسترسی به خانه بهداشت ندارند و از آنجایی که فاقد هرگونه وسیله نقلیه هستند باید منتظر بمانند که از شهر خودرویی به این مسیر بیاید که فرد بیمار را به یک مرکز درمانی برساند. به یاد دارم که زنی به دلیل دیر رسیدن به مراکز درمانی در محل سکونتش و پیش چشم عزیزانش جان باخت.
محمودزهی گفت: برای ساخت خانه بهداشت در روستای محمودآباد زمین واگذار شده و حتی مصوب شد که آغاز به ساخت شود، اما این اتفاق صورت نمی گیرد زیرا مسئولان مدام اعلام می‌کنند که جمعیت این منطقه باید به حد نصاب برسد. اگر این درمانگاه احداث شود 40 – 50 روستا را پوشش درمانی می‌دهد. آن هم روستاهایی که در بحث جاده‌ها بسیار سخت‌گذر بوده و دسترسی به مرکز بخش برای‌شان سخت است. ای کاش مسئولان تعداد جمعیت را درنظر نگیرند بلکه شرایط سخت اهالی منطقه را در نظر بگیرند. روستاهای پراکنده و صعب‌العبور و فقر مردم منطقه را ببینند و هرچه زودتر اقدام به ساخت درمانگاه کنند.

عدم ورود خیرین به مشکلات روستاها به دلیل مشکلات جاده‌ای
وی عنوان کرد: قبلا خیرینی بودند که برای مشکلات آموزشی و بهداشتی منطقه می‌خواستند اقدام کنند که متاسفانه به دلیل مشکلات جاده‌ای و عدم دسترسی به روستاها نتوانستند کاری کنند. اینجا جاده‌های روستایی سنگلاخی، کوهستانی و سخت‌گذر هستند.
محمودزهی در پایان افزود: تعدادی روستا فاقد برق هستند و 95 درصد تیرهای برق فرسوده هستند. بسیاری از روستاها ترانس برق‌شان مشکل دارد و جوابگوی نیاز برق مورد نیاز اهالی نیست. این مناطق نیاز به توسعه شبکه برق دارند و شوراها و دهیاران تا کنون گزارش‌های متعددی در این زمینه داد‌ه‌اند، اما کو گوش شنوا.


دیدگاههای کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین بخوانید