امروز :سه شنبه, ۲۹ اسفند , ۱۴۰۲

کرونا؛ پديده‌ای عبرت‌آموز

کرونا؛ پديده‌ای عبرت‌آموز

الله تعالی آفریدگار جهان است، چنان‌که می‌فرماید:
«اللهُ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ» (رعد: 16)
«الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا» (فرقان: 59)
«الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى* وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى» (اعلی: 2-3)
و در جای دیگر می‌فرماید:
«يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ مَا يَشَاءُ» (فاطر: 1)
«وَيَخْلُقُ مَا لَا تَعْلَمُونَ» (نحل: 8)

از بدو آفرینش تاکنون چنین بوده است که بعضی از موجودات به‌طور دایم وجودپذیراند و به یک شیوۀ خاص رشد می‌کنند و نظایرشان را به‌وجود می‌آورند؛ اما شگفت اینجاست که هر از چندگاهی آفریدگار جهان موجودات نوینی را می‌آفریند که قبلاً موجود نبوده‌اند. همین‌طور پروردگار مدبّر و توانا گاهی احوال و اوضاع جدیدی را پدید می‌آورد و تغییرات و تحولات شگفت‌انگیزی را جهت تنبیه، عبرت یا آموزش انسانها ظاهر می‌گرداند تا انسانها را از حالت عادی و وضعیت روتینی درآورده، و به فکر و اندیشه و تدبر و ابتکار وادار سازد. مؤرخان و آگاهان می‌گویند، در سال‌های پایانی و آغازین هر سده‌ای چنین اتفاقاتی را سراغ دارند؛ پدیدۀ ویروس کرونا نیز از همین قبیل است، اما چنین معلوم می‌شود که پیامد کرونا از همۀ آفت‌های قبلی افزون‌تر شده است؛ زیرا این پدیده از یک‌طرف فراگیر و جهانی است و از طرفی دیگر بر زندگی اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاسی و دینی همۀ مردم تأثیر منفی گذاشته و خسارات جبران‌ناپذیری را وارد کرده است.
اکنون بیش از نیمی از سال می‌گذرد که جهانیان با این پدیده درحال مبارزه‌اند و هنوز نتوانسته‌اند کرونا را شکست دهند و درمان یا واکسن اطمینان‌بخشی را کشف و تجربه نمایند. متأسفانه در این میان در نقاط مختلف دنیا و نیز در کشورمان، بسیاری جان‌های‌شان را از دست داده‌اند که به بازماندگان‌شان باید تسلیت گفت، و در حق مؤمنان دعا کرد. مخصوصاً آنانی که در راه مبارزه با این بیماری جان باختند. دراین‌خصوص تلاش و فداکاری پزشکان واقعاً قابل تحسین و تقدیر است.
بسیاری از انسان‌ها قبل از این پدیده بر این گمان بودند که علم و دانش بشر به‌قدری پیشرفت کرده است که هیچ مشکلی نیست مگر اینکه بشر راه‌حلی برای آن پیدا کرده است. هر بیماری شناخته ‌شده و داروی آن کشف شده است. گرچه خیلی از آگاهان چنین نمی‌اندیشیدند، ولی به‌هرحال عده‌ای در این گمان به‌سر می‌بردند، اما پدیدۀ کرونا همۀ این قبیل اندیشه‌ها را زیر سؤال برد و انسان‌ها با زبان حال و قال اعتراف کردند که به‌راستی هنوز راه‌های نرفته زیادی موجود است و خیلی از مجهولات کشف نشده‌اند و خیلی از پرسش‌ها بی‌پاسخ مانده‌اند.
این سخن یک مقام ارشد ایتالیایی واقعاً قابل تأمل است که پس از گسترش روزافزون کرونا و کثرت جان‌باختگان و ناتوانی پزشکان گفته بود: «راه‌حل‌های زمینی به بن‌بست دچار شده، اینک نگاه‌مان فقط به آسمان است.»
آری، بشریت باید اذعان کند که هنوز در خیلی از زمینه‌ها در مراحل نخست قرار دارد، و آنچه تا حال به آن دست یافته است همۀ آن مصداق سخن الله تعالی؛ «عَلَّمَ الإنسَانَ مَالَم یَعلَم» است، یعنی «به انسان آموخت آنچه را که نمی‌دانست.».
به یقین آنچه دنیای علم به آن رسیده است، به توفیق الهی و الهام ربانی و عقل خدادادی بوده است و در هر زمان عالمان و دانشمندان نیازمند راهنمایی و یاری آفریدگار دانا و توانا هستند. امید که دانش‌پژوهان و عالمان بتوانند به یاری آفریدگار و گردانندهٔ جهان هستی، قله‌های علمی جدیدی را فتح کنند و ارمغان‌های نوینی به بشریت اهدا نمایند.
می‌توان گفت پدیدهٔ کرونا برای خیلی از افراد تنبیه و تلنگر بود، برای خیلی‌ها تذکر و آموزش و عبرت، و برای بسیاری امتحان و آزمایش. آری، بسیار از پدیده‌ها جنبه‌های مختلفی دارند. درهرحال امیدواریم که بشریت از پدیدۀ کرونا خیلی چیزها را آموخته و این روزهای سخت رو به پایان باشند، مساعی دانشمندان و آگاهان و دلسوزان بشریت به توفیق و یاری الله که قدرتش بی‌پایان است، به ثمر بنشیند و زندگی جهانیان به روال عادی همراه با بهبودی لازم بازگردد. همچنین تجربه‌های حاصل‌شده به‌عنوان سرمایهٔ علمی و آموزشی و پند و عبرت برای آیندگان ثبت و ضبط گردد.

به نقل از: فصلنامۀ «ندای اسلام»- شماره 78-79


دیدگاههای کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین بخوانید