یک معلم فرانسوی که اخیراً سر کلاس درس، کاریکاتورهایی از پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وسلم را نشان داده بود، سر بریده شده است. این کاریکاتورها قبلاً در مجلۀ طنز «شارلی اِبدو» به چاپ رسیده بود. فرد مهاجم به این معلمِ تاریخ، به ضرب گلوله پلیس فرانسه کشته شده است.
امانوئل مکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه این اقدام را «یک حمله تروریستی اسلامگرای آشکار» دانسته است. رهبر حزب راست افراطی «اتحاد ملی» نیز در صفحه توئیتر خود نوشته است: «اسلام‌گرایی در حال جنگ با ما است. ما با زور باید آن را از فرانسه بیرون کنیم.» رئیس «مجلس ملی» فرانسه هم از لزوم «اتحاد» و «قاطعیت» در برابر «تروریسم اسلام‌گرا» سخن گفته است.
اینها بخشی از اتفاقاتی است که طی یکی دو روز گذشته در کشور اروپایی «فرانسه» افتاده است.
همین چند روز قبل بود که رئیس‌جمهور فرانسه در مراسمی در غرب پاریس، اسلام‌گرایی را یک ایدئولوژی مرگبار توصیف کرد و مدعی شد: «اسلام، دینی است که در همه‌جای دنیا دچار بحران است.»
قبل از آن و در سال ۲۰۱۵، در پی انتشار کاریکاتوری از پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وسلم در مجله شارلی ابدو، حمله‌ای مسلحانه و مرگبار به دفتر این مجله رخ داد. مقام‌های قضایی فرانسه اعلام کردند این حمله دست‌کم ۱۲ کشته و حدود ۱۰ زخمی بر جای گذاشت.
همیشه از این‌دست اتفافات در کشور فرانسه می‌افتد و ما اخبارش را هر از چندگاهی می‌شنویم. اما چرا این اتفاقات در فرانسه می‌افتد؟ به تعبیر دیگر: «چرا فرانسه؟»
برای اینکه بدانیم چرا مجله‌ای در فرانسه کاریکاتور پیامبراسلام صلی‌الله‌علیه‌وسلم را می‌کشد و به دفترش حمله می‌شود و چرا معلمی فرانسوی آن کاریکاتور را در کلاس نشان دانشجویان مسلمان می‌دهد و خود کشته می‌شود و باز چرا رئیس‌جمهور و مجلس آن مملکت وارد جریان می‌شوند و موضع می‌گیرند، باید نگاهی به اوضاع مسلمانان در کشور فرانسه بیندازیم.
اسلام و مسلمانان در تمام اروپا حضور دارند. میانگین جمعیت مسلمانان در کشورهای اروپایی حدود ۵ درصد است، اما در فرانسه اوضاع متفاوت است. بر اساس تخمین آماری سازمان سیا و وزارت خارجه آمریکا از جمعیت مسلمانان در فرانسه، مسلمانان حدود ۱۰درصد از جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند. (تقریبا ۵ درصد بیشتر از هر کشور اروپایی دیگر)
نکتۀ دیگر اینکه میزان اسلام‌پذیری فرانسوی‌ها نسبت به دیگر اروپائیان بیشتر است. فقط در سال ۲۰۰۶ بیش از ۴۰۰۰ فرانسوی به اسلام گرویده‌اند. این آمار را خبرگزاری بین‌المللی بریتانیایی «رویترز» در ۶ سپتامبر سال ۲۰۰۷ داده است. این پایان ماجرا نیست؛ رشد جمعیت مسلمانان در اروپا بالاست. زنان مسلمان در اروپا به طور میانگین ۲.۶ فرزند دارند؛ یعنی یک کودک بیشتر از میانگین زنان غیرمسلمان اروپایی که به طور متوسط ۱.۶ کودک دارند.
اکنون شاید بهتر بتوانیم بفهمیم چرا این اتفاقات در فرانسه می‌افتد.
اسلام در فرانسه روزبه‌روز رو به گسترش است. طبیعی است این فراگیری به مذاق افراطی‌های این کشور که از قضا زیاد هم هستند و از بدِ ماجرا رئیس‌جمهور آن هم یکی از آنهاست، ناخوشایند باشد. به همین خاطر مجلۀ افراطی شارلی‌ابدو به بهانۀ «آزادی بیان» اقدام به چاپ کاریکاتور چهرۀ شخصیت مقدس مسلمانان می‌کند. آنان می‌دانند که این اقدام‌شان هزینه دارد. می‌دانند که احساسات مسلمانان را تحریک می‌کنند و به‌خوبی هم می‌دانند که بعد از آن، چه اتفاقی می‌افتد؛ اما پروایی ندارند، چون این یکی از راه‌های بدنام کردن اسلام و متنفر کردن مردم از آن است. آنان عامدانه مسلمانان را تحریک می‌کنند تا کسانی بر سر غیرت آیند و دست به اقدامی بزنند که خوراک تبلیغاتی آنان را تهیه کنند و آنگاه آن اتفاق را در بوق و کرنا کنند و بگویند «اسلام دین خشونت است!»
اگر کار آنان از روی هدف نیست، چرا به جای برخورد با علت، در حال مبارزه با معلول‌اند؟ چرا هرگاه مسلمانان با زبان قانون در مقابل هتاکی آنان اقدام می‌کند، به بهانۀ آزادی بیان، کسی پاسخگو نیست و کاری نمی‌کند!
برای اینکه بدانیم دولت فرانسه با مسلمانان یک بام و دو هوا برخورد می‌کند، نگاهی به تاریخ همین نشریۀ موهن می‌اندازیم: «شارلی اِبدو» جانشین مجلۀ «هاراکیری» است که از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۱ منتشر می‌شد. آن مجله به جرم «توهین به ارزش‌های ملی» بسته شد. باز در سال ۱۹۶۶ منتشر شد و در سال ۱۹۷۰ و این‌بار پس از مرگ ژنرال «شارل دو گل»، هجدهمین رئیس‌جمهور فرانسه به خاطر توهین به شخص وی، به دستور وزیر کشور تعطیل شد.
چرا توهین به رئیس‌جمهور که از قداست برخوردار نیست، «آزادی بیان» نیست، ولی توهین به پیامبرِ یک امت که دارای جایگاه قدسی است، آزادی بیان است؟!
ترس از گسترش اسلام در فرانسه باعث شده است این کشور تمام امکانات و تریبون‌های خود را در خدمت اسلام‌هراسی قرار دهد. همین دو سال قبل بازار کتاب فرانسه شاهد پخش رمان «تسلیم» اثر «میشل هولبک» نویسنده فرانسوی بود. این نویسنده که به ضدیت با اسلام و ستیز با زنان مشهور است، در رمان ۳۰۰ صفحه‌ای «تسلیم» که ششمین رمان او محسوب می‌شود، وضعیت سیاسی فرانسه را در سال ۲۰۲۲ روایت می‌کند که چگونه یک مسلمان رئیس‌جمهور فرانسه می‌شود.
این نویسنده ۵۹ ساله فرانسوی در «تسلیم» شخصیت فرضی «محمد بن عابس» را که یک مسلمان عرب‌تبار از حزب «اخوان‌المسلمین» است روایت می‌کند که چگونه در ائتلاف با احزاب راست میانه‌رو و سوسیالیست فرانسه علیه راستگرایان تندرو از «جبهه ملی» این کشور، در انتخابات ریاست‌جمهوری پیروز می‌شود و به کاخ الیزه راه پیدا می‌کند. پس از رئیس‌جمهورشدنِ محمد بن عابس، اسلامی‌سازی دانشگاه‌ها آغاز می‌شود و استادان غیرمسلمان مجبور به پذیرش بازنشستگی اجباری می‌شوند و رعایت حجاب در دانشگاه‌ها نیز به قانون تبدیل می‌شود. در این رمان، فرانسه عملاً تسلیم اعراب مهاجر و مسلمان خود می‌شود.
آنچه گذشت، گوشه‌ای از جریانات پشت پردۀ فرانسه است. کاتولیک فرانسوی خود را در معرض خطر می‌بیند، او در خانه خود با رقیب سرسختی به نام اسلام مواجه شده است. به همین خاطر کمر همت به مبارزه با آن بسته و همه‌جانبه به جنگ با آن برخاسته است و گمان نمی‌رود این مبارزه تا پیروزی قطعی یکی بر دیگر پایان یابد. پیروزی‌ای که به گفته‌ی تحلیلگران، شانس اسلام در آن بسیار بالاست./ انواروب
«پشت پردۀ» اتفاقات فرانسه
منتشر شده در حسین سلیمان‌پور