قال الله تعالی: «لَوْلَا تَسْتَغْفِرُونَ اللهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ»؛ (چرا از خداوند طلب مغفرت نمی‌کنید؟ شاید مورد لطف و مرحمت قرار گیرید.) [النمل: ۴۶]
خدای مهربان و دانا خوب می‌داند که گناهان و معصیت‌ها چه بلایی بر سرمان خواهند آورد، چه ملت‌ها و اقوام که در نتیجۀ گناهان‌شان در سیاه‌چال‌های عذاب و شکنجه گرفتار آمده‌اند و چه بسیار انسان‌ها که بر اثر معصیت‌ها از نعمت‌های بزرگ الهی محروم شده‌اند!
خداوند به بندگان راه نجات را نشان می‌دهد و چه راه آسان و کم‌هزینه‌ای!؛ ای بندگانِ من، چرا استغفار نمی‌کنید تا بر شما رحم کنم؟؛ چه خطاب شفقت‌آمیز و سخاوتمندانه و کریمانه‌ای!…
ای بندگانِ من، سال‌ها بر سفرۀ کَرَمِ من پرورش یافتید و فربه شدید، اما به‌جای شکر و سپاس، نافرمانی و ناسپاسی کردید، تا حدی که خود را مستحق مؤاخذه و عذاب کردید.
چرا با استغفار و توبه به فکر نجات خویش نیستید؟… چرا با سرنوشت خویش بازی می‌کنید؟ چرا به سوی من نمی‌آیید؟
من استغفار را دروازۀ رحمت‌ها بلکه مجوز ورود به سرزمین الطاف بی‌پایانم قرار داده‌ام.
فرمود: ای فرزند آدم! اگر گناهانت به سقف آسمان برسد سپس از من طلب مغفرت کنی، تو را می‌بخشم و به تو رحم می‌کنم!
آری، استغفار چه فرصت استثنایی و طلایی‌ای است برای بندگان!؛ مرهمی‌ست بر تمامی زخم‌ها و التیامی‌ست برای تمامی جراحات و راه چاره‌ای‌ست برای تمامی چالش‌ها و معضلات.
باید خود به استغفار روی آوریم و هر فرد جامعه را به استغفار فراخوانیم تا تحولی بزرگ در زندگی فرد و جامعه ایجاد شود.
ای مسلمان! اگر بار مشکلات کمرت را خمیده است، اگر غم‌ها و مصیبت‌ها تو را احاطه کرده‌اند، اگر تنگی رزق عرصۀ زندگی را بر تو تنگ کرده است، اگر دشمنانت بر تو ظلم می‌کنند و دوستانت تو را می‌رنجانند، اگر سخت پریشان‌حال و افسرده و ملول هستی، اگر در فعالیت‌های اقتصادی‌ات به بن‌بست رسیده‌ای، اگر فقر و تنگدستی بر تو فشار آورده است، اگر وضعیت رقت‌بار و قابل ترحمی داری، چرا استغفار نمی‌کنی تا خداوند دروازه‌های رحمت بیکرانش را بر تو بگشاید و تو را با لطف و کَرَمش بنوازد؟
«وَاللَّهُ يَدْعُو إِلَى الْجَنَّةِ وَالْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ»
خداوند عالم در بسیاری از آیات کلام خویش به مغفرت دعوت می‌کند؛ و اکثرا «مغفرت» و «جنت» را کنار هم ذکر می‌کند؛ گویا رسیدن به نعمت‌های بهشت بدون برخورداری از مغفرت الهی امکان‌پذیر نیست، و این گناهان هستند که مانع دست‌یافتن به بهشت‌اند.
قرآن مجید می‌فرماید: «وَاللُهُ يَدْعُو إِلَى الْجَنَّةِ وَالْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ»؛ (و خداوند به‌سوی بهشت و مغفرت به اذن و ارادۀ خویش، فرا‌می‌خواند.) [البقرة: 221]
و نیز بندگان را دعوت به مسارعه و مسابقه در این کار می‌دهد و می‌فرماید: «وَسَارِعُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ»؛ (وبشتابید به‌سوی آمرزشی از جانب پروردگارتان و بهشتی که پهنای آن آسمان‌ها و زمین است.) [آل عمران: 133]
و می‌فرماید: «سَابِقُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا كَعَرْضِ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ»؛ (و سبقت بگیرید و مسابقه بدهید به‌سوی مغفرتی از جانب پروردگارتان و بهشتی که پهنای آن مانند پهنای زمین و آسمان است.) [الحدید: 21]
و پیامبران الهی علیهم‌السلام نیز علاوه بر دعوت به توحید و یکتاپرستی، به‌سوی استغفار و طلب آمرزش از بارگاه الهی فراخوانده‌اند:
«فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا»؛ (پس گفتم: از پروردگارتان طلب آمرزش کنید، همانا او همواره آمرزنده است) [نوح: 10]
«وَأَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُمَتِّعْكُمْ مَتَاعًا حَسَنًا»؛ (و اينكه از پروردگارتان طلب آمرزش کنید، سپس به‌سوی او توبه كنيد؛ بهره‌مند می‌سازد شما را بهره‌مندى‌ِ نيكويى.) [هود: 3]
معلوم می‌شود گناهان ما بزرگ‌ترین عامل محرومیت از رحمت‌های الهی‌اند و تا از آنها توبه نکنیم و از خداوند طلب آمرزش نکنیم به رحمت واقعی الله تعالی دست نخواهیم یافت.
آری، نافرمانی‌های ما سخت‌ترین و بلندترین مانع رسیدن به میدان وسیع فضل خداوند و مانع رسیدن به بهشت‌اند. زنگار معصیت و آلودگی گناه ما را نزد مولای‌مان بی‌قدر و بی‌ارزش می‌کند و شایستگی برخورداری از هر نوع رحمت و نعمت و ترقی و تقرب را از ما می‌گیرد.
ما اگر بدانیم با گناهان‌مان چه محرومیت‌هایی را برای خود به‌بار آورده‌ایم و چه شکنجه‌ها و عذاب‌هایی را به دست خویش برای زندگی دنیوی و حیات ابدی‌مان فراهم کرده‌ایم، حتما دوان‌دوان و افتان و خیزان و گریان و نالان در جستجوی مغفرت و آمرزش الهی خواهیم بود.
پس بشتابیم که ماه توبه و استغفار است و غنیمت بدانیم که فرصت استثنایی #رمضان در حال سپری‌شدن است.
«رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِي أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ» [آل عمران: 147]
استغفار؛ دروازۀ رحمت الهی
منتشر شده در حبیب‌الله مرجانی