امروز :جمعه, ۱۰ فروردین , ۱۴۰۳

معضلی به نام “بی‌گازی”

معضلی به نام “بی‌گازی”

در حالی‌که مردم روستاهای دورافتاده‌ی کشور به لطف الهی و زحمات مسئولین از نعمت گاز لوله‌کشی‌شده برخوردارند، بیشتر مردم کلان‌شهر زاهدان هنوز هم باید کپسول‌های گاز مایع را بر دوش بگیرند و از مکان‌های مخصوص گاز تهیه کنند. مدتی‌ست صف‌های کپسول گاز طویل و مدید شده‌اند و زن و مرد ساعت‌ها و حتی چندین روز باید صبح تا غروب در صف‌ها بایستند.
امروز برای تهیه یک کپسول به همین مکان‌های اختصاص‌یافته در شهر زاهدان سر زدم. متأسفانه صف‌های کپسول‌های ایران‌گاز و شرکت پرسی در طولانی بودن رقابت داشتند. مردم مستأصل در صف بودند بدون اینکه خبری از ماشین‌های حمل کپسول گاز باشد. من هم ناچار به قیام در یکی از این صف‌ها شدم. دقیقا یک ساعت از ایستان در صف گذشت، اما خبری از ماشین‌های حمل کپسول گاز نبود. نه این شرکت نه آن شرکت. عده‌ای از مردم به تسبیح چرخاندن مشغول بودند و عده‌ای دیگر به ناسزا گفتن به این مسئول و آن مسئول؛ بدون سانسور و بدون استثنای این ارگان و آن ارگان. جوانی را دیدم که مصلی انداخته و در گوشه‌ای مشغول نماز است. یکی دیگر با آبی که در بطری آورده بود، وضو می‌گرفت. هرچه به غروب نزدیک‌تر می‌شدیم، آثار ناامیدی بیشتر بر چهره‌های این مردم مؤمن دیده می‌شد. کم‌کم برخی ناامیدانه کپسول‌هایشان را برمی‌داشتند و غرولندکنان می‌رفتند. مردی میان‌سال می‌گفت از ساعت ده صبح در همین صف ایستاده؛ از آن ساعت تا حالا که نزدیک غروب بود فقط یک ماشین حامل کپسول گاز آمده و رفته. بیشتر مردم هنوز منتظر بودند. در بازار آزاد هم خبری از گاز نیست که کسی ناچار به ایستادن در این صف‌های طولانی نشود.
هیچ امیدی هم نیست که فردا و روزهای بعدتر مشکل کمبود گاز حل شود؛ با وجود ورود مقامات قضایی و مسئولین شهرستان و استان به این قضیه، هنوز هم مشکل حل نشده و بلکه بدتر هم شده. راستی آیا مردم ما لایق چنین بی‌تدبیری‌ها و سوءمدیریت‌هایی هستند؟! چرا چندین ارگان نمی‌توانند یک معضل ساده‌ای مثل کمبود گاز را حل کنند


دیدگاههای کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین بخوانید