حضور مداحان در صدا و سیما از هر صنف دیگری پررنگ‌تر است. آن‌ها در هر مناسبت سوگ یا شادی دینی پای ثابت برنامه‌های تلویزیون هستند و از همین طریق مشهور می‌شوند. اما این حضور پررنگ، گاهی هم دردسرهایی برای مدیران سیما درست می‌کند.
ایران سرزمینی است که اقوام و مذاهب متفاوتی در آن زندگی می‌کنند و همین ویژگی، گاه چالش‌هایی برای نظام سیاسی به‌وجود می‌آورد. یکی از مهم‌ترین چالش‌ها، حفظ وحدت شیعه و سنی و احترام به مقدسات طرفین است که گاهی توسط عده‌ای خدشه‌دار می‌شود.
ادعای تبعیت از رهبری
در شرایطی که کشور تحت فشارهای سنگین اقتصادی و سیاسی قرار دارد و توصیه بزرگان دین و سیاست، حفظ انسجام و وحدت است، ناگهان روی آنتن زنده تلویزیون مداحی به خلفا و همسر رسول خدا اهانت می‌کند تا بهترین بهانه را به دست فرصت‌طلبان داده باشد. این درحالی‌ست که امام راحل و مقام معظم رهبری، بارها و به بهانه‌های مختلف به‌ضرورت احترام به بزرگان اهل‌سنت و وحدت شیعه و سنی تأکید کرده‌اند و دیدارهای مولوی عبدالحمید و دیگر علمای اهل تسنن با علما و بزرگان شیعه خود نشانگر مسیری است که همه باید بپیمایند. در همین راستا، رهبر انقلاب نیز در سال ۱۳۸۹ و در پاسخ به استفتایی، اهانت به نمادهای برادران اهل‌سنت از جمله به همسر پیامبر اکرم را «حرام» اعلام کردند. اما به نظر می‌رسد برخی از مداحان تنها در آنجا که خودشان لازم بدانند، مطیع رهبری هستند و در این امور به فتوای ایشان کاری ندارند.
تلویزیون در خدمت مداحان
سال‌هاست که صدا و سیما ترجیح داده به‌جای استفاده از عالمان دین و هنرمندان آیینی در ایام سوگ و سرور اهل‌بیت، از مداحان بعضا کم‌سواد و پر سروصدا استفاده کند تا هم آنتن را ارزان پر کند و هم حمایت سیاسی این صنف را داشته باشد. بدتر اینکه تلویزیون در انتخاب مداحان نیز کمتر به سراغ پیشکسوتان و پیرغلامان امتحان‌پس‌داده و پاکیزه می‌رود و نتیجه‌اش این می‌شود که در ایام ولادت امام حسن (ع) مداح جوانی در هیئتی که معلوم نیست چگونه و با نفوذ چه کسی مجوز پوشش زنده را دریافت کرده است، به بزرگان اهل‌سنت توهین می‌کند و باعث دلگیری جمع زیادی از هموطنان می‌شود.
پخش عمومی یک محفل خصوصی
عجیب است که هنوز بعد از سال‌ها آزمون و خطا، مدیران سیما نمی‌دانند یا نمی‌خواهند بدانند که پخش تلویزیونی هیئت یا جلسه سخنرانی که برای عده‌ای خاص و محدود در شرایطی مختص همان افراد برگزار می‌شود، خطای بزرگی است. باید توجه داشت ایرانیانی که پای تلویزیون نشسته‌اند، مذهب، فرهنگ و اعتقادات متفاوت و متنوعی دارند و همۀ آن‌ها مخاطب مناسبی برای فلان هیئت یا فلان مجلس سخنرانی نیستند. باید این نکات در خروجی تلویزیون مدنظر قرار بگیرد که آنچه موردپسند مدیر یک شبکه است، الزاماً مناسب پخش عمومی نیست. از طرفی، جماعتی که سطح سواد و درک اجتماعی‌شان مشخص نیست و ممکن است هر لحظه احساساتی شوند و عنان اختیار از دست بدهند و هر حرفی را روانه آنتن کنند، به‌هیچ‌وجه صلاحیت حضور در رسانه‌های عمومی را ندارند. چه بسیار مواردی بوده که همین مداحان به نام اهل‌بیت و از جایگاه ترویج دین، با سخنان سیاسی و البته دور از ادب خود، به مقامات کشور اهانت کرده‌اند و حاشیه ساخته‌اند، ولی همچنان محبوب مدیران تلویزیون هستند و حتی خبرهایی درباره پرداخت پول از طرف رسانه ملی به مداحان در ازای پخش بخش‌هایی از مراسم عمومی مناجات و دعاخوانی‌شان در سحرهای رمضان شنیده شده که امیدواریم صحت نداشته باشد.
منبع: خبرگزاری ایرنا (با اندکی تلخیص)
دیدگاههای کاربران