هنگامیکه یک جامعه دچار آشفتگی باشد و نظم و انتظام بر امور حاکم نباشد و یا بهطور کلی این جامعه سیستماتیک نباشد، هرکس در مورد هر موضوعی اظهار نظر میکند و خود را متخصص در هر کاری میداند و یکی از علل عقبماندگی و توسعهنیافتگی ما نیز همین در عرصهبودن همیشگی و یا همهفن حریفبودن است.
قبل از اینکه به پاسخ به یاوهگوییهای یک فوتبالیست به نام «شایان مصلح» بپردازم، بهعنوان مقدمه لازم است اشارهای به این آشفتهبازار در صحنههای مختلف داشته باشم. البته ما ایرانیها و بهویژه کردها مادرزادی سیاسی هستیم و در هر موردی باید حتما اظهارنظر کنیم.
از سوی دیگر یکی از ضعفهای بسیار بزرگ که آسیب کلی و خسارت زیادی به وجهه و رشد ما زد، فرصتطلبی و جسارت و نشستن در مناصبی بود که هیچ ربطی به رشتۀ تحصیلی و تخصص و معلومات ما نداشت. در اوایل انقلاب که شعلۀ تدین و تعهد فروزان شده بود، در سنندج اساتید دانشگاه را بالاجبار در کلاسهای آموزش معارف مینشاندند و یک نانوا دروس بینش و معارف را به امثال دکتر خرمدل و دکتر ابراهیمی تدریس میکرد.
در مراکز دیگر هنگامی که یک متخصص کودکان سالها زمام سیاست خارجی را برعهده میگیرد و یا در مجلس یک روحانی و یا دندانساز تجربی عضو کمیسیون عمران میشود و خیلی از مسائل دیگر بدون مراعات سلسلهمراتب علمی و تخصصی و حکمت و استفاده در موقعیت و منصب خاص انجام میگیرند، نباید انتظار پیشرفت و توسعه را داشت.
اینکه هرکس دربارۀ هر موضوع و مطلبی بدون ارتباط با تخصص و رشتهاش اظهارنظر میکند، نشاندهندۀ توسعهنیافتگی و آشفتگی ذهنی افراد آن جامعه است. اینکه یک مهندس در امور پزشکی دخالت میکند و یا یک فوتبالیست و ورزشکار در مسائل دینی و مذهبی فتوا میدهد، این توهین به شعور جمعی و شخصیت افراد آن جامعه است.
متاسفانه گاهی برخی افراد کمسواد یا بیسواد و یا دارای نقاط ضعف برای پر کردن خلأ و رفع نقص و ناتوانی خود، هیچ دیواری را کوتاهتر از اعتقادات اهلسنت و یا صحابه پیامبر نمیبینند؛ غافل از اینکه این افراد علاوه بر ضعف علمی و تخصصی، ضعف و ننگی دیگر را بر پرونده و کارنامۀ خود اضافه میکنند که بسیار زشتتر از بیسوادی و ناکارآمدی است و آن رذیلۀ اخلاقی اهانت و گستاخی دربارۀ مقدسات دیگران است.
لاطائلات ورزشکارنمایی به نام شایان مصلح دربارۀ شاگردان پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوسلم و مادر مومنان ناشی از نفهمی و عدم توازن اخلاقی و تربیتی اوست که اگر ورزشکاری معتدل میبود و جایگاه ورزشکاران را که انتظار مروت و عدالت و شجاعت از آنان میرود، رعایت میکرد و هرگز اینگونه اظهارات غیرمنطقی را بر زبان نمیآورد و موجب رنجش پانزده میلیون هموطن اهلسنت نمیشد و حتی کار به اعتراض نمایندگان اهلسنت مجلس نمیرسید.
آری، وظیفۀ یک فوتبالیست آن است که بتواند توپ را وارد دروازۀ حریف کند، اما اگر بخواهد تیرهای زهرآلود اهانت به بزرگان اسلام را شلیک نماید با پاسخهای دندانشکن شرمسار خواهد شد./ کانال تلگرامی نویسنده
دیدگاههای کاربران