مفتی محمدقاسم قاسمی، از علمای برجسته اهلسنت معتقد است برادری واقعی میان شیعه و سنی وقتی شکل میگیرد که نسبت به هم مساوات و ایثار داشته باشیم.
به گزارش سنیآنلاین، مفتی محمدقاسم قاسمی، رئیس دارالافتای دارالعلوم زاهدان در گفتوگو با خبرگزاری مهر با اشاره به مطلوبنبودن وضعیت «وحدت عملی» در کشور، گفت: اول باید مرض را تشخیص دهیم که آیا واقعا یک بیماری هست یا نه؟ وقتی مدام توجیه کنیم که «وحدت» هست و چه کسی گفته عملا وحدت نیست، فایده ندارد. عدهای صورت مسئله را پاک میکنند و میگویند: چه کسی گفته «وحدت عملی» وجود ندارد، همهچیز خوب است و بر وفق مراد دارد پیش میرود؛ وقتی فرض افراد این باشد «گفتوگو» مشکل است.
وی افزود: دو برادر که از یک پدر و مادر باشند میراث مشترکی دارند؛ اگر این میراث را یک برادر تصاحب و برادر دیگر را از آن محروم کند، هرچه بگوید تو برادر من هستی، برادر دیگر باورش نمیشود و میگوید شما این «تبعیض» را انجام دادی و مساوات و ایثار نکردی.
استاد حدیث دارالعلوم زاهدان ادامه داد: سه حالت داریم؛ «إثراء»، «مساوات» و «ایثار». إثراء یعنی خودخواهی و ترجیحالنفس؛ اینکه انسان فقط خودش را بخواهد و دیگری هیچ. دومین صورت مساوات است. سومین صورت ایثار است. خداوند در قرآن میفرماید: «ویؤثِرُونَ عَلَی أنْفُسِهِمْ وَلَوْ کانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ»
سردبیر فصلنامه “ندای اسلام” در ادامه به «موانع وحدت قلبی و صمیمانه» اشاره کرد و گفت: صمیمیت و صفا مقتضایات و موجباتی دارد. ما باید شهامت داشته باشیم، دقیق بررسی کنیم و تشخیص دهیم. اولین مرحله تشخیص مرض است و بعد تجویز دارو و سپس استفاده از دارو. بعد از این سه مرحله، «پرهیز» است برای علاج یک معضل.
مولانا قاسمی در پایان گفت: هزار بار هم که بگوییم وحدت وحدت، اما وقتی یک برادر «تبعیض» را مشاهده کند، قلبا مودت و صمیمیت بهوجود نمیآید. اساسیترین چیز تواضع است. برادر بزرگتر باید تواضع کند و به سمت برادر کوچکتر برود؛ در اینصورت برادر دیگر هم برادری را باور میکند. اما اگر دو برادر بگویند ما با هم برادریم، ولی یک برادر تنها بخورد، تنها ماشین سوار شود، تنها منزل را تصاحب کند، محبت قلبی شکل نمیگیرد.
مفتی محمدقاسم در پایان خاطرنشان کرد: ما چیزی داریم به اسم «عیار عدالت»، در این موارد باید جرات و شهامت خرج شود. باید طرف مقابل را باور کنیم. نگوییم که تندروها نمیگذارند؛ این کار بزرگمردان است که باید انجام دهند.