زلزله کرمانشاه ترجمان حقیقی «وحدت»

سید علاءالدین حیدری

سال‌هاست سخن از وحدت می‌رانیم. مراسم می‌گیریم و ایام ماه مبارک ربیع‌الاول را در جشن و سرور به‌سر می‌بریم. همایش پشت همایش، کنفرانس پشت کنفرانس برگزار می‌کنیم و دم از وحدت می‌زنیم به امید دستیابی به وحدت و نزدیکی مذاهب اسلامی و تقریب آنها…
اما هیچ‌گاه به‌اندازه امسال احساس وحدت نکرده و برادری‌ها را لمس ننموده‌ام.
معمولاً در فردای برگزاری این‌چنین هفته‌هایی، گله‌مندی‌ها سرجای خود مانده و وحدت تا هفته سال بعد فراموش می‌شود و…
اما امسال هفته وحدت هم زودتر شروع شد و هم کنفرانسی در کار نبود… هفته وحدت امسال با شیپور زلزله آغاز شد و هرگز پایانی ندارد.
فردای شب زلزله، جاده‌های منتهی به کرمانشاه لبریز بود از مهربانی مردمی که به همه نامهربانی‌ها پشت پا زده و منتظر هیچ اعلامی برای کمک‌رسانی نشدند. همه از شیعه، سنی، زردشتی، ارمنی، ترک، کرد، فارس، عرب، لر، بلوچ، مازنی و… همه و همه، فارغ از هرگونه تبعیض و جدایی آمده بودند.
وحدتی که سال‌ها برایش همایش می‌گرفتیم و فریاد می‌زدیم امسال با زلزله معنا شد.
مگر وحدت جز اینست که بسان برادر باهم و برای هم باشیم؟
مگر آنچه شعار می‌دهیم این نیست که ایرانی غمخوار هم باشد؟
همدرد، همدل و همراه هم باشد؟
وحدت این نیست که شیعه، سنی شود و یا سنی، شیعه گردد… به نظر بنده وحدت یعنی همین صحنه‌هایی که در زلزله اخیر دیدیم؛ صحنه‌هایی از عشق به هم‌وطن، صحنه‌هایی از ایثار یک برادر شیعه در حق یک برادر سنی…
وحدت یعنی منش جوانان کرد سنی‌مذهبی که کمک‌های ارسالی را به‌صورت عاشقانه و عادلانه در میان مردم زلزله‌زده شیعه، سنی و اهل حق منطقه تقسیم می‌کردند…
وحدت یعنی دشت ذهاب، آن‌لحظه که به یک خانواده اهل‌سنت حادثه‌دیده کمک می‌کردی، فوری خانواده شیعه همشهری‌اش را معرفی می‌کرد و می‌گفت خانواده فلانی هم، از ما بیشتر نیاز دارند…
وحدت یعنی امتناع از گرفتن کمک به‌جهت رسیدن کمک به برادران اهل حق در کوه‌های دالاهو…
وحدت یعنی آن رزمنده دوران جنگ تحمیلی که از دورترین نقطه ایران اسلامی، دوباره به دشت ذهاب برگشته بود و به پاس مهربانی‌های مردم در آن دوران، شبانه‌روز امدادگری می‌کرد…
وحدت یعنی همت بلند مردم ایران…
وحدت یعنی همدلی هم‌وطنان زردشتی در ارسال کمک‌های خود به هم‌وطنان مسلمان…
وحدت یعنی دفاع روحانی شیعه‌مذهبی که از قم آمده بود و در مقابل مسئولین از خانواده اهل‌سنتی برای گرفتن چادر دفاع می‌کرد…
وحدت یعنی اقدام هیئت‌های مذهبی و گروه‌هایی از اصفهان، تهران، کاشان و… که موکب‌هایی در منطقه برپا کرده‌اند و روزانه هزاران پرس غذای گرم در میان مردم زلزله‌زده توزیع می‌کنند…
وحدت یعنی همت جوانان کردی که از سراسر ایران گردهم آمده بودند و شبانه‌روز در حال نثار مهر خود بوده و هستند…
وحدت یعنی حس و حال خیابانی و خیابانی‌های امروز ایران…
وحدت یعنی تپیدن قلب همه مردم ایران در کرمانشاه…
وحدت یعنی سپاهی و ارتشی که 72ساعت نخوابیده بود و محموله‌های مردم را به‌سوی منطقه تأمین امنیت می‌کرد.
وحدت یعنی ایثار نیروی امنیتی در “ثلاث” که زن و بچه‌اش زیر چادر بودند و خود در روستاها برای حفظ امنیت مردم تلاش شبانه‌روزی می‌کرد.
وحدت یعنی تلاش شبانه‌روزی مسئولین دلسوزی که خود از بی‌قراری مردم زلزله‌زده بی‌قرارند.
دیگر نیازی به برگزاری این‌گونه همایش‌هایی نیست، چراکه مردم ایران یکدیگر را شناخته و می‌فهمند.
به‌راستی زلزله کرمانشاه ترجمان حقیقی «وحدت» است.