بدلیل پیچ خوردگی پای یکی از نزدیکانم، شب گذشته مجبور شدیم برای مداوا به بخش اورژانس یکی از بیمارستانهای زاهدان مراجعه کنیم. پس از حدود یکساعت معطلی وقت ویزیت (که برای بیماران اورژانسی آن هم در مرکز استان زمان زیادی است) موفق به ملاقات دکتر و اخذ دستور عکسبرداری شدیم. از رفتار خانم مغرور متصدی ثبت دفترچه بیمه و دریافت هزینه که نه جواب سلام بلد بود و نه آداب معاشرت بگذریم، آنچه بیشتر آزارمان داد رفتار توهین آمیز خانم تکنیسین رادیولوژی بود که در خطاب با ما انگار با کارگر خانه اش صحبت می کرد. سلام و جواب سلام که بماند! تن صدای تحکمی او برای قرار گرفتن بیمار در موقعیت عکسبرداری، استفاده از عباراتی مانند”بهت میگم بشین، گفتم پاتو کج کن و…” نشان از آموزش ندیدن ایشان برای نحوه برخورد با بیمار و همراهانش داشت.
نمیدانم مشکل از لباس محلی بلوچی ما بود که مستحق رفتار توهین آمیز بود! یا از کارمند بیمارستان که تمام شخصیتش در ظاهر و زلفهای بیرون زده از مقنعه اش خلاصه میشد و چیزی از آداب اجتماعی نمیدانست. البته این رفتار مختص پرسنل بیمارستانهای زاهدان نیست. چنین رفتاری را در بیمارستانی در تهران هم شاهد بوده ام و مشکلی است اجتماعی که برخی افراد در مراکزی که مردم بدلیل نیاز و اضطرار به آنان مراجعه می کنند احساس خود بزرگ بینی و نگاه از بالا به پایین به مردم دارند و رفتارشان همراه با افاده و از روی تکبر است، در حالیکه پرسنل اینگونه مراکز باید با همه مراجعین بدون توجه به لباس، چهره یا سواد و مدرکشان رفتار شایسته و مودبانه ای داشته باشند.
کاش مسئولان دانشگاه های علوم پزشکی و مراکز درمانی ما در کنار آموزش بهداشت و درمان، نحوه آداب معاشرت با بیمار و ارباب رجوع را نیز به دانشجویان و کارکنانشان یادآوری کنند. پرسنل محترم اینگونه مراکز نیز بدانند مردم برای تفریح یا از سر بیکاری به آنان مراجعه نمی کنند بلکه حضورشان اتفاقی و بدلیل حادثه یا نیاز است.
گرچه سالهاست بدلیل مشکلات اقتصادی و فقر مطالعه، سطح فرهنگ و ادب در جامعه بشدت افول کرده و ما حتی در یک تصادف ساده اتومبیل کارمان به فحاشی و زد و خورد می کشد، اما یادمان باشد که ادب و احترام، رفتار مودبانه و تشخص از دیرباز نشانه شخصیت ایرانیان بوده است، آنرا خدشه دار نکنیم و تلاش کنیم دنیا همچنان ما را با فرهنگ ادبمان بشناسد.
منبع: تلگرام نویسنده