زخم و مرهمی، به نام قلم…

کتایون محمودی/ روزنامه‌نگار

اگر نوشتن از موضوع های ممنوعه در کشوری، برای دیگرانی خارج از یک محدوده ی جغرافیایی راحت و آسان است؛ اما برای ساکنان همان نقطه، به همان اندازه سخت و غیر ممکن است.
نوشتن و پردازش خط قرمزها، باعث خیزش حساسیت شده و جان نویسنده را به خطر می اندازد، تهدیدهایی که گاهی جدی می شوند.
آن هایی که خارج از گود ایستاده و شاید اصلا درک نکنند که ریسک، یعنی چه؟
آسیب شناسی موضوعات چالشی و پرداختن به آن، به داشتن روحیه ای نترس محتاج است.نقد قدرت ها، اشاره به اشتباه آنها، موارد نقض قانون، شکستن چهارچوب ها و برداشتن حصارها..
می تواند جان نویسنده اش را تهدید کند.
از میان همه ی این موارد که ذکر کردم، کار ما هم می گنجد….
قلم هایی که از ضعف می نویسند؛ جسورند!
معمولا پاچه خارهایی اطراف آدم های با نفوذ و صاحب منصب می پلکند که خبرها، حوادث و علل رویدادها را وارونه و تحریف می کنند. این ها اجازه نمی دهند جریان اطلاع رسانی شفاف به گوش و نظر قدرت ها برسد، تا دلیل ناکامی ها و ناکارآمدی ها، نمایان گردد، این ها مسبب ثانوی اهمال قدرت ها در ترمیم خرابی ها هستند، که اجازه نمی دهند اخبار با همان شکل واقعی به گوش صاحب منصبان برسد…
این که ما می نویسیم و از فضایی که سلطه ی آنها را در بر نمی گیرد، فرصت مغتنمی است تا بشود تصویرهای حقیقی را نمایان تر کرد.
قلم های که بی محابا وقایع را درج می کنند، مبارزانی هستند که در میدانی پر از تهدید، می جنگند… این جنگ، هزینه های بسیاری هم دارد، هزینه های که اوقاتی ارزشش را دارد قربانی بگیرد؛ حتی همه چیز را….
جامعه ای که گرفتار خرافه و تحریف و سانسور و تبعیض است، رسانه ها محدود و همه چیز در قبضه ی قدرت ها باشد و تک صدایی آنها، فرصت هر تنوع را بگیرد، رویش و نگارش یک قلم قهار را
می طلبد، تا صف شکنی کند و به قلب خطر بتازد، با شهامت بنویسد و افشاگری کند، حقایق را بازگو کند و مردم را به آگاهی فرا خواند، حالا مقایسه کنید، آن قلم بدست آزاد، که در فضای آزاد می نویسد و رسانه ها منعکسش می کنند و مقایسه ی آن با قلمی که صاحبش انگار در میدان مین قدم برمی دارد…..کدام با ارزش تر است؟
خلاف جریان آب شنا کردن سخت است، یا موافق آن؟
حکایت صاحبان قلم هایی است که حسابشان با قلم به مزدان جداست!
آنهایی که برای مردم می نویسند و دیگرانی که برای خشنودی ظالم، در دو صف ایستاده اند، با دنیایی از زمین تا آسمان ، فاصله…
کدام می ماند و کدام می میرد؟