سنیآنلاین: مولوی جلالالدین شهبخش رحمهالله، یکی از اساتید برجسته دارالعلوم نوبندیان- از توابع شهرستان چابهار- و از فعالان عرصه دعوت و تبلیغ، بامداد جمعه (31 شهریور 1396/ یکم محرم 1439) دار فانی را وداع گفت. وی دانشآموخته منبعالعلوم کوهون بود که بیشتر دوران تحصیل خود را در دارالعلوم زاهدان سپری کرده و از محضر اساتید این مرکز بزرگ علمی کسب فیض کرده بود.
مفتی محمدقاسم قاسمی، استاد حدیث دارالعلوم زاهدان، که مولوی جلالالدین رحمهالله از شاگردان برجسته ایشان بهشمار میرود، روز گذشته (1 مهر 1396/ 2 محرمالحرام 1439) در جمع طلاب دوره حدیث دارالعلوم زاهدان به بیان بعضی از صفات و ویژگیهای اخلاقی آن مرحوم پرداخته است.
در ادامه، سخنان ایشان را در این مورد که توسط یکی از طلاب دوره حدیث گردآوری و تنظیم شدهاند، میخوانید:
آشنایی بنده با مرحوم مولوی جلالالدین به دوران پیش از طلبگی ایشان برمیگردد؛ زمانیکه مرحوم در دبیرستان مشغول تحصیل بود. همان زمان از اشتیاق خود به فراگیری علوم دینی میگفت. گفتم شما به درس خود در مدارس دولتی ادامه بده ما به نیروهای دعوتگر در دانشگاهها و مدارس دولتی هم نیاز داریم.
سرانجام شوق و اشتیاق به فراگیری علوم دینی، مولوی جلالالدین را واداشت که به مدرسۀ دینی شورشادی برود و آنجا به فراگیری علوم دینی بپردازد. پس از مدتی به دارالعلوم آمد و اینجا مشغول تحصیل شد.
مرحوم دارای ویژگیهای بارزی مثل تواضع و اخلاص و اشتیاق زیاد به کار تبلیغ بود.
مولوی عبدالحکیم عثمانی [از اساتید برجسته دارالعلوم زاهدان] نوشته است اولین باری که من شب جمعه در جماعت تبلیغ طلاب تشکیل شدم بنا به تشویقهای مولوی جلالالدین بود.
برای درسها خیلی زحمت میکشید. حافظهاش خیلی قوی نبود و همین امر باعث میشد بیش از دیگران تلاش کند. یک بار بنده از دست طلاب کلاس عصبانی شدم. مولوی جلالالدین که در همان کلاس بود، منتظر ماند که طلاب کلاس را ترک کنند. آنها که رفتند و کلاس خالی شد، پیش من آمد و گفت: استاد، من تمام سعی خودم را میکنم که شما ناراحت نشوید. چه کنم که از دست من بیش ازاین کاری ساخته نیست! و شروع کرد به گریه کردن. خیلی متأثر شدم و سعی کردم آراماش کنم.
پس از دوران تحصیل، یک سال تشکیل شد. تشکیل که به پایان رسید، پیش من آمد و از قضا بنده هم برای حوزۀ نوبندیان دنبال استادی بودم. مولوی جلالالدین را مناسب دیدم و پیشنهادم را مطرح کردم. بیدرنگ جواب مثبت داد و اظهار آمادگی کرد. یکی از صفات بارز ایشان شوق خدمت بود. هرجایی که ما ایشان را میفرستادیم فورا اعلام آمادگی میکرد و میرفت.
از زمانی که ایشان به مدرسۀ نوبندیان رفت تغییر و تحول آغاز شد و مدرسه از «مکتبخانه» به «مدرسه» تبدیل شد.
مولوی جلالالدین رحمهالله در دوران تدریس هم از کار تبلیغ غافل نشد و همیشه تشکیل میشد. گاهی به مناطق محروم میرفت و آنجا مشغول دعوت و انجام اعمال فردی میشد. سرانجام هم در همین راه، دعوت حق را لبیک گفت. رحمهالله رحمة واسعة
دیدگاههای کاربران