- سنی آنلاین - https://sunnionline.us/farsi -

زندگی امیدوارانه

عبداللطیف نارویی- زاهدان

انسانی که در زندان مشکلات و ناهنجاری‌ها به سوی پنجرة روشنایی و نور می‌نگرد و امیدوار است، نیرومندتر و سرزنده‌تر است از کسی که در عین روشنایی و نعمت‌ها به زاویه‌های تاریک زندگی چشم دوخته و زندگی‌اش را در اندوه و غم سپری می‌کند. واقعیت آنست که هیچ‌کس در دنیا بی‌مشکل نیست و گنج‌ها درکنار رنج‌ها نهفته است و گل‌ها در کنار خارها شکوفا می‌شود؛ زیرا در گذر از مشکلات است که انسان به توفیقات بی‌شمار می‌رسد و پس از تاریکی‌های شب تار سختی‌ها، خورشید تابان سعادت و موفقیت طلوع می‌کند و بساط تاریکی‌ها را برمی‌چیند و نور و سرور را می‌گستراند.
یکی از ویژگی‌های روشن انسان‌های موفق آن بوده که همواره با امید زیسته و جلو رفته‌اند و مشکلات راه و شکست‌ها را پله‌هایی برای رسیدن به موفقیت قرار داده‌اند.

قفل‌ها گشوده می‌شوند
اگر در ظاهر امر هزاران قفل بر دروازه‌های موفقیت زده شده است و آدمی گمان می‌برد نمی‌تواند به‌سوی خوشبختی و سعادت حرکت کند و قفل‌ها را بگشاید باز هم نا امید نشود و سیرة حضرت یوسف علیه‌السلام را چراغی بر فراز راه خود قرار داده به‌سوی موفقیت و خوش‌بختی با امید قوی و اعتقاد راسخ حرکت کند؛ و یقین داشته باشد خداوندی که آسمان‌ها و زمین و کوه‌های سخت را آفریده است، می‌تواند همة قفل‌های ظاهری را بگشاید و راه رسیدن به سعادت را به روی رهروان راستین برگشاید.
حضرت یوسف علیه‌السلام با وجودی که مشاهده می‌کرد همة دروازه‌ها قفل شده‌اند؛ باز هم با اعتقاد بر قدرت خداوند به‌سوی دروازه برجهید و خداوند نیز مطابق گمان وی دروازه‌ها را باز کرد و موفقیت بزرگ و تاریخی و ماندگاری را برای وی رقم زد که عزتش را جاودانه کرد و ضرب‌المثل انسان‌های پاکدامن گردید.

گمان نیک داشتن به الله تعالی
خداوند عزوجل مطابق گمان و اعتقاد بنده‌ها فیصله می‌کند؛ زیرا فرموده است: «أنا عند ظن عبدی بی» هرکس در کوران حوادث و مشکلات گمانش را به الله تعالی نیک گرداند و با امید و یقین به‌سوی او بشتابد و دروازه‌های رحمتش را بکوبد و هرگز نومیدی را به‌خود راه ندهد، خداوند عزوجل مطابق گمان او، از پسِ ابرهای تاریک زندگی او، خورشید سعادت و بهروزی‌اش را نمایان می‌سازد و نجواهای صادقانه و سرشار از امیدش را با رحمت‌های خود پاسخ می‌دهد.
اگر در ظاهر همة راه‌ها مسدود شده و همگان او را از حرکت به‌سوی موفقیت و پیروزی باز می‌دارند، بازهم با ایمان کامل به‌سوی الله تعالی متوجه شده این واقعیت را از یاد نبرد که الله تعالی توان برطرف کردن هر مشکلی را دارد و یقین کند که:
گر هزاران دام باشد هر قدم / چون تو با مایی نباشد هیچ غم
امیدواری و یقین داشتن بر این امر که هر کاری را با تکیه بر الله تعالی می‌توانم انجام دهم، خود نیرویی عظیم ایجاد می‌کند که سختی‌های راه را از بین می‌برد و انسان را به بلندای توفیق و پیروزی می‌رساند.
موفقیت واقعی آنست که از فکر و درون سرچشمه بگیرد و آدمی باور داشته باشد که موفقیت را می‌تواند حاصل نماید، چنین شخصی با چنین اندیشه‌ی مثبت و باوری مستحکم به ‌پیروزی‌های غیرقابل تصور می‌رسد.
سیرة حضرت رسول صلی‌الله‌علیه‌وسلم سرشار از امیدواری است و درس‌های ارزشمندی در این زمینه دارد. سال‌ها قبل از فتح ایران در دورانی که در راه هجرت قرار دارد و بر اثر تنگناها و آزار‌های به‌وجود آمده از سوی قوم و مردم مکه، راه هجرت را در پیش گرفته است، به سراقه بن مالک بشارت فتح ایران را می‌دهد و این‌که روزی زیورآلات کسرا در دستان وی خواهد شد، و پس از مدت‌ها این وعدة بر حق رسول صلی‌الله‌علیه‌وسلم متحقق ‌گردید؛ در زمانی که خود از این دیار فانی رهسپار سرای جاویدان شده بود.
انسان‌های امیدوار پیام‌آوران بهجت و سروراند، و در مشکلات و تنگناهای زندگی نومید نمی‌شوند، خود را نمی‌بازند، پریشانی را به خود راه نمی‌دهند؛ بلکه سرود شادی و امید می‌خوانند و امیدواری را به ارمغان می‌آورند و زیبایی می‌آفرینند.
انسان‌های امیدوار به‌سوی اهداف خود مشتاقانه می‌شتابند و روز به‌روز در آسمان موفقیت‌ها بالاتر می‌روند، موقعیت جغرافیایی و خانوادگی و معضلات مالی و اقتصادی و کاستی‌های دیگر نیز نمی‌تواند آنها را از پرواز به‌سوی اهداف متعالی باز دارد.
به‌همین علت امروزه بسیاری از شخصیت‌های علمی، فکری و معنوی بزرگ جهان معاصر که در همه‌جا شناخته شده‌اند، از روستاها و یا شهرهای گمنام برخاسته و از سد مشکلات و معضلات گوناگون عبور کرده به قله‌های فرزانگی رسیده‌اند؛ زیرا محرومیت‌ها و کاستی‌ها، مجاهدت‌ها و تلاش‌های افزون‌تر می‌طلبد. کسانی که تلاش می‌کنند و محرومیت‌ها را فرصت اوج‌گیری می‌شمارند، می‌توانند به‌ توفیقات بزرگ دست یابند.
انبیا گفتند نومیدی بد است / فضل و رحمت‌های باری بی‌حد است
بعد نومیدی بسی امیدهاست / از پسِ ظلمت، بسی خورشیدهاست
راه‌های صعب، پایان برده‌ایم / ره بر اهل خویش، آسان کرده‌ایم
دوستان و همراهان نیز در راستای امیدبخشیدن سهم قابل ملاحظه‌ی دارند. بسیاری از یاران سعادتمند و اندیشمند درخت امیدواری در دل‌های دوستان خود کاشته‌اند و همواره در راستای تشویق و پیشرفت همراهان خود از موفقیت‌های اندک‌شان نیز به شایستگی تجلیل کرده، انگیزه‌های پیشرفت و امیدواری را در وجودشان تقویت و بارور کرده و بر نیروی درونی‌شان در راستای موفقیت افزوده‌اند.
اما پاره‌ای از دوستان همواره به نیمة خالی لیوان نظر داشته، سخن‌های نومیدانه و گلایه‌های بی‌شمارشان از زمین و زمان، نهال امید را در نهاد دوستان می‌خشکاند و افسردگی و عقب‌نشینی را به بار می‌آورد.
نیک به یاد دارم که در واپسین روزهای تحصیلی‌ام، رساله‌ای را از سر شوق و علاقه به فارسی برگردان کردم و به یکی از دوستانم (خداوند بر توفیقاتش بیفزاید) جهت تصحیح سپردم. پس از تصحیح و ویرایش، بدون هیچ‌گونه تشویقی مرا از ادامة این راه نومید گردانید. اما به لطف الله تعالی تصمیم من عوض نشد و در اراده‌ام فتوری رخ نداد؛ بلکه باز هم این مرحله را انگیزة تلاش بیشتر قرار دادم تا به اهداف خود برسم. گرچه سخن‌هایش بر من گران آمد، اما مسیرم را نتوانست تغیر دهد.
نمونه‌های بی‌شماری در تاریخ اسلام وجود دارد که برخی انسان‌ها با وجود کمبود‌های فراوان و ضعف‌های جسمی، استعدادی و مالی به‌سوی موفقیت شتافته و سرآمد انسان‌های فرهیختة زمان خود شده‌اند. بسیاری از برده‌ها و برده‌زاده‌ها در دوران تابعین با روحیه‌ای عالی و جهشی نیرومند به‌سوی علم و دانش شتافتند و با امیدواری و تلاش‌های بی‌امان، ستارگان پرفروغ و سرآمد عالمان دوران خود شدند.
شخصیت نامداری مانند علامه جاحظ نیز چهره‌ا‌ی سیاه و شکلی نازیبا داشت، اما با امیدواری و شوق، به کسب دانش همت گمارد و پله‌های علم را یکی پس از دیگری پیمود، تا به جایگاهی رفیع و مرتبه‌ای سترگ دست یافت، به‌طوری‌که کتاب‌هایش همواره مرجع ادیبان و دانشمندان و فرهیختگان وادی علم و دانش قرار گرفته است.
بسیاری دیگر از نام‌آوران عرصة علم و دانش از خانواده‌های تنگدست و فقیر برخاسته، با مشکلات فراوان به دانش‌اندوزی پرداخته و با امیدواری به آینده‌ای روشن گام برداشته و پس از مجاهدت‌ها، مرجع خلایق و سرآمد روزگار خود شده‌اند.
بنابراین امیدواری نعمتی بزرگ است و راه‌های موفقیت و رسیدن به هدف را هموار می‌گرداند.