پیام قاطع مردم ایران با یک «نه» به پوپولیسم و یک «آری» به اعتدال، در حرکتی متمدنانه برای پیگیری مطالبات مدنی، نشان از حضور و ظهور جریانی خردگرا در لایههای اجتماعی دارد؛ که مطالبهگر بوده و به ادامهی مسیرهای معتدل نیز امیدوار است.
راهِ به میانهرسیدهی جریان اعتدال، برای برقراری ثبات و حاکمیت مسامحهگرانه از هر چیز، و گریز از افراط و تفریط؛ به نماینده این طیف و فکر، میتواند پشتوانهی محکمی برای آقای روحانی باشد تا این بار محکمتر به آنچه مطلوب کشور و ملت است، اقبال نشان دهد.
در این میان و در کنار تمام خُلف وعدهها و لحظههای اضطراب، رأی «آری» اهلسنت هم قابل اعتناست. مردمی که با تمام بیمهریها و نامهربانیها و نادیدهگرفتهشدنها، باز هم قهر نکرد و وزنهی ترازو را با اقبال به صندوقهای رأی، به نفع روحانی تغییر داد.
شرق جان با همراهی کمنظیر و غرب نگران با آمدنی تماشایی، حماسهی حضورشان را ثبت کردند. حالا آقای روحانی باید بداند که دیگر راه رفته، فرصتی برای تعلل و بازگشت ندارد و باید مسیر را تا آخر بپیماید و به پشتوانهی این «آری» بزرگ برنامههایش را از سر بگیرد…
آنچه باید بیشتر بر آن تاکید داشت؛ ادامهی مسیر اعتدال و تعامل، و پشتکردن به خشونت فکری است که نمودهایش چند سال کشور را با بحران مواجه کرد. دستاورد این روز و این اشتیاق، میتواند چهار سال مطالبات دولت و ملت را بیمه کند و از آسیب محفوظ دارد.
حفظ روحیهی همراهی و همنوایی با ملتهای کوچک در دل ملتی بزرگ، ازجمله: جامعه بزرگ اهلسنت حاوی یک پیام معنادار است برای روحانی تا با چشمهایی بازتر تنگناها و موانع را رصد و برای گشایش آن؛ عملگراتر وارد گود اجرا شود.
پشت کردن مردم به شعارهای پوپولیستی و گرایش به واقعگرایی و خِردورزی و دوری از شعارزدگی و رفع فلهای مشکلات، این تصویر را پررنگتر کرد که جامعه از گرایش به «شعارزدگی» گذار و به «عملگرایی» متمایلتر است.
رأی آگاهانه جامعه اهلسنت حاکی از بلوغ اجتماعی مردم است که میشود با آن و با تمام گِلآلودگی آبهای این چند روز، به عینه دید که خواهان حفظ وضع موجودند و از تغییر منفی و تهدید میهراسند.
به نظرم حالا آقای روحانی باید دریابد که این اقبال و توجه مردم به او، اهرم و سرمایهی کلانی است که با آن میشود افقهای روشنی فرارو گشود…
پیام این آمدنهای حتی پرتردید، «نه» به اقتدارگرایی و قیممابی بود و اگر عاقل باشند باید بفهمند که در برابر این حضور، تعظیم کنند و واکنشهای متعادلتری داشته باشند.
حضور بیش از هفتاد درصدی مردم، حامل پیامی به دنیاست که ایرانیان خواهان تعامل با آنها هستند و بیشک معادلات منطقهای را هم تحت تاثیر دارد.
شاید دوباره باید تکرار کنم که این مردم عجیباند و موقعیتها را خوب میشناسند و آمدن و قهرکردنهایشان هم منحصربهفرد است؛ آنها حتی با تمام گلایهها و شکواییهها، به آنکه دوستشان دارند «آری» میگویند….
پیام مردم به روشنی و بیسانسور؛ «آری» به اعتدال و «نه» به پوپولیسم بود…
دیدگاههای کاربران