مولانا عبدالغفور سلیمانی رحمه‌الله، فروردین‌ماه 1317 هجری شمسی در خانواده‌ای متدین در روستای "درازآب" از توابع بخش "صالحآباد" شهرستان تربت‌جام دیده به جهان گشود. قرآن و احکام اولیه اسلامی را در مکتب مسجد محل سکونتش فرا گرفت. سپس برای تحصیل علوم دینی به حوزه علمیه احمدیه تربت‌جام، که در آن زمان جزو مدارس دینی برتر منطقه محسوب می‌شد، رفت و از محضر اساتید برجسته‌ای ازجمله مولانا شمس‌الدین مدرس‌احمدی علوم دینی و اسلامی را آموخت و از همین مدرسه فارغ‌التحصیل شد.
امامت در مسجد شیخ‌فیض مشهد
مولانا عبدالغفور علاوه بر داشتن صوتی زیبا، در علوم قرائت و تجوید نیز تبحر خاصی داشت. به همین دلیل بنا بر پیشنهاد حاج قاضی محمدنعیم جامی‌الاحمدی رحمه‌الله، رئیس وقت حوزه علمیه احمدیه و امام جمعه تربت جام برای مدتی به مسجد شیخ‌فیض مشهد رفت و به‌عنوان مؤذن و امام غیرراتب در این مسجد تاریخی مشغول خدمت شد. وی در طول این مدت با مرحوم خواجه شمس‌الدین هراتی نیز در برگزاری کلاس‌‌هایی که در مسجد شیخ‌فیض مشهد به‌منظور آموزش قرآن و احکام به فرزندان مسلمان دایر می‌شدند همکاری داشت.
بازگشت به زادگاه و برگزاری نماز جمعه
مولانا عبدالغفور سلیمانی رحمه‌الله با اصرار و پیگیری‌های مستمر معتمدین و خویشاوندان به زادگاه خویش (روستای درازآب) بازگشت. تشکیل مکاتب قرآنی و احداث مسجد جامع «الحسنین» و برگزاری نماز جمعه در سال 1347 از اولین و مهمترین اقدامات وی در این روستا به‌شمار می‌روند. وی جزو پیشگامان ترویج عقیده توحیدی و مبارزه با بدعات و خرافات در منطقه صالحآباد نیز بود.
تاسیس حوزه علمیه «تعلیم‌القرآن» صالحآباد
منطقه صالحآباد همچون بسیاری از مناطق کشور در ابتدای امر از لحاظ دینی و سطح آگاهی‌های اسلامی در محرومیت بسیار زیادی به‌سر می‌بُرد به‌طوری‌که مردم این منطقه گرفتار برخی خرافات و بدعات بودند. این اوضاع نابسامان دینی و مذهبی نیاز به داشتن یک مرکز دینی همچون حوزه‌ی علمیه را برای مردم صدچندان کرده بود.
"مولانا محی‌الدین بلوچستانی" یکی از علمای دلسوز و مخلص، که اصالتاً اهل شهرستان «زهک» در استان سیستان‌وبلوچستان بود، با همفکری و همکاری مولانا عبدالغفور رحمه‌الله برای این منظور و تاسیس یک حوزه‌ی علمیه آستین بالا زدند. این اقدام انقلابی که از سال 1360 کلید خورده بود، پس از تلاش‌ها و پیگیری‌های شبانه‌روزی و مستمر و با مساعدت‌های چشمگیر مردمی بالاخره در سال 1363 هجری شمسی به ثمر نشست و حوزه‌ی علمیه «تعلیم‌القرآن» در شهر صالحآباد تاسیس و افتتاح شد. این مدرسه با مدیریت مولانا محی‌الدین توانست با تربیت دینی و مذهبی فرزندان مسلمان در مدت کوتاهی به شکوفایی و پیشرفت برسد و جایگاه و محبوبیت ویژه‌ای را در بین مردم منطقه و خارج از منطقه از آنِ خود کند.
پس از بازگشت مولانا محی‌الدین به استان سیستان‌وبلوچستان، مدیریت حوزه تا سال 1375به مولانا عبدالغفور سلیمانی رحمه‌الله، واگذار شد. این مدرسه‌ی دینی خوشنام با آموزش‌های مخلصانه و دلسوزانه‌ی اساتید خود توانسته صدها طلبه، اعم از مولوی و حافظ قرآن را تربیت کرده و برای خدمت به جامعه تحول دهد.
تعطیلی موقت «تعلیم‌القرآن» و بازگشت مجدد به زادگاه
پس از آنکه حوزه‌ی علمیه «تعلیم‌القرآن» به‌خاطر برخی مسائل و مشکلات- که مجال بیان آنها در این مطلب نیست- برای چند سالی از فعالیت بازماند، مولانا عبدالغفور سلیمانی مجدداً به روستای «درازآب» برگشت و در کنار عهده‌داری امامت جمعه و جماعت، فعالیت‌های دینی و آموزشی خویش را در قالب راه‌اندازی مکاتب قرآنی و آموزش احکام و آموزه‌های اسلامی در این روستا ادامه داد، به‌طوری که کودکان دختر و پسر زیادی در این مکاتب موفق به فراگیری و حتی حفظ کلام‌الله مجید شدند.
با بازگشایی حوزه علمیه تعلیم‌القرآن صالحآباد- البته این بار فقط در حد مکتب خواهران و شعبه‌ی حفظ برادران-، مولانا عبدالغفور سلیمانی اگرچه رسما مسئولیت و پستی در این مدرسه نداشت، اما با تجربیاتی که در این زمینه داشت، همواره به ارشاد و راهنمایی مدیریت و اساتید این حوزه مبادرت می‌ورزید.
مولانا عبدالغفور رحمه‌الله به‌خاطر جایگاه اجتماعی و مردمی در بین مردم منطقه، در زمینه‌ی برقرای صلح و آشتی و فرونشاندن اختلافات فعالیت‌های قابل توجهی را در کارنامه‌ی خود دارد.
سفر به سرای ابدی
مولانا عبدالغفور سلیمانی رحمه‌الله، پس از سال‌ها خدمت به اسلام و مسلمین و تحمل انواع سختی‌ها، ناملایمات و دشواری‌ها، و پس از دست و پنجه نرم کردن با بیماری‌های کبدی و ریوی صبحگاه چهارشنبه 16 تیر 1395هـ.ش (مصادف با روز عید سعید فطر 1437 هـ.ق) در سن 78 سالگی دار فانی را وداع گفت و رهسپار سفر آخرت شد.
مراسم تشییع جنازه‌ی این عالم فرزانه با حضور صدها نفر از علما، طلاب، فرهنگیان و عموم مردم منطقه صالحآباد و حومه در محل حوزه‌ی علمیه «تعلیم‌القرآن» برگزار شد. جنازه‌ی ایشان برای تدفین به روستای «درازآب» منتقل و در همانجا به خاک سپرده شد.