یکی از احتیاجات شدید و مبرم انسان‌ها، نیاز به رهبر و راهنماست که خداوند کریم منت گذاشت و این خواسته و نیاز را توسط نائبان دین و علمای راستین اجابت کرد. اگر خدای ناکرده از این نعمت محروم می‌شدیم چه فتنه‌ها و چه هرج‌ومرج‌هایی که اتفاق نمی‌افتاد. به همان اندازه که وجود رهبران دینی و علمای حقانی مایه‌ی نجات شده و نعمتی بزرگ است، فقدان این بزرگ‌مردان فتنه و بلایی عظیم است که باید با صبر و دعا و نیایش از خداوند منان عاجزانه درخواست حفاظت امت اسلامی از فتنه‌ها نمود.
«مولانا نصرالله حمیدی»، امام جمعۀ فقید شهرستان “ریگان” -استان کرمان- یکی از این علمای راستین و نمونه‌ای بارز از اولیاءالله بود. این درویشِ روستایی گوهری درخشان بود که نیازی به تشریح احوال او نیست. چرا که هر کس حتی یک بار ایشان را ملاقات کرده باشد پی به سیمای پر مهر و متواضع و ساده او برده است.
مولانا نصرالله از علمای برجسته و اولیاءالله زمان خویش بود که تاریکی‌های جهالت و گمراهی را با نور ایمان و علوم نبوی می‌زدود. او شرف خدمت به دین و آموزش تعالیم اسلام را در مناطق مختلفی همچون زاهدان، میرجاوه، ریگ‌مَلِک و در نهایت در منطقه وسیع “نرماشیر” در استان کرمان در پروندۀ خود دارد.
ویژگی‌های شخصیتی و اخلاقی مولانا نصرالله
مولانا نصرالله رحمهالله اهل تصوف و عرفان و طریقت بود. وی به‌هیچ‌وجه انسانی منزوی و گوشه‌گیر نبود، بلکه به تمام معنی شخصیتی اجتماعی داشت. روحیه‌ای بسیار شوخ‌طبع داشته و شیرین‌زبان بود، البته شوخی‌هایش نه‌تنها زننده نبود، بلکه بسیار دلپذیر، دلنشین و ژرف بود. هیچ‌یک از جلسات و صحبت‌هایش خالی از پیام دینی و ذکر اصحاب و یاران پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم نبود. غالب سخنرانی‌هایش در رد بدعات و خرافات و تعلیم قرآن و سنت بود، کما اینکه او مناظری چیره‌دست و متبحر نیز بود. شاید یکی از دلایل گمنامی وی در بین آحاد مردم این است که علاقه‌ی چندانی به حضور در مجالس بزرگ و مشهور نداشت، بلکه ترجیح می داد در روستاها و مناطق محروم به خدمت و آموزش دین بپردازد.
این عالم فرزانه برای آن‌که بتواند بهتر و مفیدتر در مناطق محروم به تعلیم و آموزش مردم بپردازد، قرآن مجید و کتاب‌های مقدماتی حدیث و فقه را به همسرش آموزش داده بود تا او نیز بتواند در کنار شوهرش قرآن، حدیث و احکام فقهی را به هم‌نوعان خویش آموزش دهد.
ایشان به ندرت خشمگین می‌شد و اکثرا تبسم بر لب داشت. انسانی فروتن و متواضع بود. منقول است که در زمان ساخت مسجد در منطقۀ نرماشیر خود و اعضای خانواده‌اش همچون سایر کارگران مشغول کار بودند.
علاقۀ فراوانی به مطالعه و تحقیق داشت. در امور دینی بسیار زیرک و باهوش بود، به‌طوری‌که پیچیده‌ترین مسایل دینی را به راحتی حل کرده و جواب می‌داد. چنان خردمند و عاقل بود که به‌خاطر موفقیت در امتحانات تست هوش در دوران طلبگی، لقب «دانا» را از استادش کسب کرده بود. او این زیرکی و دانایی را در مسیر خدمت به دین قرار می‌دهد و هرگز به دنبال جمع‌آوری مال و منال دنیا نیست.
نصیحت‌ها و سخنانش در کمال سادگی چنان تأثیری داشت که اختلافات بزرگ و کور قومی و طایفه‌ای را به صلح و آشتی تبدیل می‌کرد. از نفاق و اختلاف بین اقوام و خویشاوندان بسیار ناراحت می‌شد.
مولانا نصرالله در میدان دعوت و تبلیغ
مولانا نصرالله رحمهالله در عین حال که از تمام رسومات و بدعات به‌شدت متنفر بود و با آنها مبارزه می‌کرد، اما دین را بسیار ساده و شیرین به مردم معرفی می‌کرد. همواره بر این نکته تاکید داشت و به سایر طلاب و دعوتگران دینی نیز توصیه می‌کرد که برای موفقیت در تبلیغ دین ابتدا باید جامعه و مردمی که در آن تبلیغ و تعلیم دین انجام می‌گیرد شناسایی شوند تا بتوان بر اساس خصوصیات اخلاقی مردم با نرمی و حکیمانه به امر دعوت و تبلیغ مبادرت ورزید. وی همواره می‌گفت اگر سخن نرم و حکیمانه در دعوت اهمیت نمی‌داشت خداوند متعال به پیامبر عظیم‌الشأنی همچون موسی علیه‌السلام دستور نمی‌داد که در مقابل انسان متکبری همچون فرعون با نرمی سخن بگوید.
صبر و استقامت مولانا نصرالله رحمهالله در خدمت به دین در مناطق محروم مثال‌زدنی است. باری می‌فرمود پیش‌نمازی در یکی از مساجد نرماشیر را ابتدا با یک مقتدی و سپس با 3 مقتدی آغاز کردم. حتی گاهی اوقات پیش می‌آمد که همین مقتدی‌های اندک هم حضور نداشتند و من برای ادای نماز با جماعت پسران خردسالم را به مسجد آورده و نماز را با جماعت می‌خواندم. اما دیری نپایید که صبر، استقامت، اخلاص و پشتکار مولانا نصرالله نتیجه داد و پس از ایجاد یک انقلاب دینی در منطقۀ نرماشیر، کاروان خروشان جماعت تبلیغ در این منطقه و روستاهایی که هیچ آشنایی‌ای با دین و اسلام نداشتند، رهسپار این دیار شد، به‌طوری که هر روز به آمار انسان‌های دیندار و پایبند به دستورات شریعت افزوده می‌شد.
تاثیر نام مولانا نصرالله و گرایش مردم به دین و احکام اسلامی در اثر دعوت‌های حکیمانه و صبر و استقامت این رادمرد گمنام در منطقه نرماشیر، ناخودآگاه این سورۀ مبارکه را در ذهن تداعی می‌کند: «إذا جاء نصرالله و الفتح* و رأیت الناس یدخلون فی دین الله افواجا* فسبح بحمد ربک واستغفره انه کان توابا». آری، امروز در منطقه نرماشیر هیچ پیرو جوان و کودکی نیست مگر اینکه با نام نیک مولانا نصرالله رحمهالله آشناست و دینداری و مسلمانی خویش را مرهون اخلاص و فعالیت‌های این عالم فرزانه می‌داند.
مولانا نصرالله حمیدی رحمهالله پس از سال‌ها خدمت خالصانه و بی‌ریا به قرآن و سنت، در نهم اسفند 1393 جان به‌جان آفرین تسلیم کرد و به دیدار حق شتافت. نماز جنازۀ ایشان در مراسمی باشکوه با حضور علما، طلاب و اقشار مختلف مردم و ارادتمندان ایشان به امامت شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید در دارالعلوم زاهدان برگزار شد.