دیشب (17 شعبان/ 26 خرداد) توفیقی حاصل شد تا در مراسم تجلیل از 18 تن از خواهران فاضله مدرسه حضرت حفصه رضی‌الله‌عنها در روستای شورو شرکت کنم. به بهانه همین مراسم، نگاهی به گذشته و حال «شورو» خواهیم انداخت و بخش‌هایی از متن و حاشیه “مراسم تجلیل از خواهران فاضله مکتب حضرت حفصه رضی‌الله‌عنها” را نیز مرور خواهیم کرد.
کسانی که با تاریخ معاصر بلوچستان و به‌ویژه زاهدان آشنایی دارند، ممکن نیست «شورو» نامی ناآشنا برای آنها باشد؛ روستایی که به «پایتخت شه‌بخش‌ها» شهرت دارد و در 85 کیلومتری شهر زاهدان واقع شده است. (البته به احتساب کیلومترشمار ماشین من.) این منطقه مقر سردار جمعه‌خان اسماعیل‌زهی (شه‌بخش) بوده که نظامیان انگلیسی و ایرانی در مورد او و زادگاهش زیاد گفته و نوشته‌اند.
اما در این مختصر، از زاویه‌ای متفاوت به شورو نگاهی می‌اندازیم. جاده‌ی روستایی که از پاسگاه قطارخنجک شروع می‌شود و پس از 60 کیلومتر به شورو می‌رسد، مثل دیگر جاده‌های روستایی غیراستاندارد است و پر از پیچ‌های خطرناک و شیب‌های وحشتناک است. سوراخ‌ها و چاله‌هایی که به مرور زمان بر طول و عرضشان افزوده شده، مزید برعلت شده‌اند و تنها رانندگان بسیار ماهر و آشنا به جاده می‌توانند از گزند آنها در امان بمانند.
“شورو”ی قرن بیست‌ویکم با “شورو”ی سده گذشته بسیار متفاوت است؛ این روستا الآن از برخی امکانات مثل درمانگاه و خانه‌های بهداشت و مدارس دینی و دولتی برخوردار است. مسجد جامع نسبتا بزرگی هم در این منطقه وجود دارد. البته «شورو» و «گلوگاه»، که زادگاه شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید است، نزدیک هم واقع شده‌اند و امکانات موجود هم در این مناطق منتشر هستند. مدارس دینی خواهران چندین سال است که فارغ‌التحصیل دارد. مدارس دولتی تا مقطع دبیرستان فعال هستند. مدرسه‌ای دخترانه تا مقطع راهنمایی هم در این منطقه فعال است. جالب آنکه مسئول داخلی مدارس دینی، مولوی رحمت‌الله شه‌بخش، از خانواده سردار جمعه‌خان اسماعیل‌زهی است و پدربزرگش که پسر این سردار معروف است، سال گذشته به رحمت خدا پیوست. مدیر سابق مدرسه دخترانه گلوگاه هم خانم مریم شه‌بخش، دختر سردار محمد و نوه سردار جمعه‌خان بوده است. خانم شه‌بخش فردی بسیار دلسوز هستند و مردم منطقه از زحمت‌های وی بسیار تعریف می‌کنند.
شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید از حضورش در مراسمی دینی و دیدار عمومی با جمع بزرگی از خویشاوندانش بسیار ابراز خرسندی کردند و فرمودند همان‌گونه که صدقه به خویشاوند دو ثواب دارد، ثواب صدقه و ثواب صله رحمی، شرکت در مراسم دینی که خویشاوندان در آن شرکت دارند هم ثواب دوبرابر دارد و مایه خوشحالی‌ست.
ایشان از جلسه‌ای که اوایل همین هفته با مسئولان آموزش وپرورش استان داشته‌اند، سخن به میان آوردند و تاکید کردند مشکلات آموزشی منطقه باید از بین برود و ده‌ها تحصیل‌کرده تا مقطع دکترا باید از همین منطقه تحویل جامعه شود. حضرت شیخ‌الاسلام حضار را تشویق کردند برای آموزش فرزندان خود هزینه کنند و آنها را برای تحصیلات عالیه به مراکز آموزشی معتبر و خوب بفرستند.
محور سخنان حضرت شیخ‌الاسلام پیرامون «حقیقت دنیا» بود. ایشان فرمودند حقیقت و ماهیت دنیا را کسی بهتر از خداوند متعال نمی‌داند؛ ذاتی که خود آفریننده و مالک آن است و سپس آن را در قرآن معرفی کرده است. خداوند زندگی دنیا را «لهو و لعب» خوانده که طبق یک تفسیر به معنای «سرگرمی» است. هرکسی به کار و زندگی‌‌اش سرگرم است. ولی هدف اصلی زندگی بندگی خدا و سرتسلیم خم کردن در مقابل خداوند است. صحابه رضی‌الله‌عنهم از نظر امکانات ظاهری و مادی از معاصران خود عقب بودند ولی فقط به‌خاطر تمکین خالص در مقابل احکام خداوند به عزت و برتری دست یافتند.
امام‌جمعه محبوب اهل‌سنت زاهدان از برگزارکنندگان مراسم مذکور، مخصوصا مولوی رحمت‌الله شه‌بخش، بسیار تشکر کردند و پیشنهاد دادند این قبیل جلسات همهساله برگزار شوند تا مردم فرصت بیشتری برای فیض بردن بیابند. ایشان از آموزش قرآن مجید و احکام دینی به 800 تن از خواهران در منطقه استقبال کردند و فرمودند آثار و نشانه‌های زیادی وجود دارد که خداوند رحمت‌های خاص خودش را بر مردم این دیار سرازیر کرده است. جناب مولانا به خواب‌ها و مبشرات اشاره‌ای کردند که افراد نیک در گذشته دور و نزدیک در مورد زاهدان و مناطق اطراف دیده‌اند و خواب تشریف‌آوری حضرت رسول صلی‌الله‌علیه‌وسلم به منطقه‌ای نشان از آمدن علم و دانش، و خیر و برکت است.
در مجموع این جلسه بسیار پربار و مفید بود؛ حضور حضرت شیخ‌الاسلام و سخنان ایشان به زبان بلوچی و لهجه شیرین محلی بر زیبایی جلسه افزوده بود. این مراسم در زمینی هموار کنار مدرسه برگزار شد و باد بسیار ملایم و مطبوعی حاضران را نوازش می‌کرد. نظم و ترتیب آن مثال‌زدنی بود که نشان از حُسن تدبیر جناب مولوی رحمت‌الله و همکارانش داشت. مردم به‌صورت خودجوش و با صرف هزینه‌های شخصی از شرکت‌کنندگان که اکثرا از مناطق اطراف آمده بودند، پذیرایی کردند. به گفته یکی از مسئولان مدرسه، برای 5 هزار نفر شام با تشریفات لازم تدارک دیده شده بود. عموما در جلسات عمومی وقتی نوبت به پذیرایی می‌رسد، همهمه‌ای بلند می‌شود و نگرانی بیجای برخی از مردم که گرسنه نمانند باعث بی‌نظمی‌هایی می‌شود. اما در این جلسه اصلا چنین چیزی مشاهده نمی‌شد و مردم با آسودگی خاطر و سکوت شام‌شان را صرف کردند.
خداوند امت اسلامی را از آفات ظاهری و مادی محفوظ نگه دارد و ما را از رحمت‌های خاص خود محروم نگرداند.
عبدالحکیم شه‌بخش – زاهدان
دیدگاههای کاربران