مولانا محمدحسین گرگیج در خطبه‌های جمعه( ۲۳ اسفند ۹۲) مطرح کردن برخی مسائل اختلاف برانگیز من‌جمله قتل حضرت فاطمه- رضی الله عنها- توسط حضرت عمر- رضی الله عنه- در زمان حساس امروز که استکبار جهانی شرق و غرب در صدد تفرقه‌افکنی در میان مسلمانان هستند را نادرست دانست و آن را بی نتیجه خواند.
خطیب جمعه اهل‌سنت آزادشهر در ادامه به چند نکته از دوستی و محبت بین خلفاء (رضی الله عنهم) و اهل بیت حضرت علی (رضی الله عنه) اشاره کرد و خاطرنشان نمود: دلایل بسیار زیادی در خصوص محبت بین خلفای ثلاثه (رضی الله عنهم) و اهل بیت حضرت علی (رضی الله عنه) وجود دارد، اما بنده به طور مختصر به چند نمونه از همبستگی و محبت بین آنها اشاره می‌کنم.
ایشان با بیان اینکه “حضرت ابوبکر و عمر و سعدبن معاذ (رضی الله عنهم)، حضرت علی (رضی الله عنه) را وادار به ازدواج با حضرت فاطمه (رضی الله عنها) نمودند” افزود: ملاباقر مجلسی در جلاءالعیون صفحه ۱۶۹ در فصل پنجم در بیان تزویج امیرالمؤمنین با فاطمه (رضی الله عنها) چنین می‌نویسند: پس ابوبکر با عمر و سعد بن معاذ گفت برخیزید که به نزد علی برویم و او را تکلیف بنماییم که خواستگاری فاطمه بکند و اگر تنگدستی او را مانع باشد ما او را در این باب مدد کنیم.
مولانا گرگیج به نقل از کتاب جلاءالعیون در ادامه خاطرنشان کرد: «خرید جهیزیه و اساس البیت حضرت فاطمه (رضی الله عنها) توسط ابوبکر صدیق صورت گرفت. پس دو کف از آن دراهم برگرفت و به ابوبکر داد که برو به بازار و از برای فاطمه بگیر آن چه او را در کار است عمار بن یاسر و جمعی از صحابه از پی او فرستاد همگی به بازار در آمدند و از هریکی از ایشان چیزی را که اختیار میکرد به ابوبکر می نمودند وبه مصلحت او می خریدند.» و بعد از چندسطر آمده است: «چون همه اسباب خریدند بعضی‌ها را ابوبکر برداشت و هر یک از صحابه بعضی را برداشتند به خدمت حضرت رسول (صلی الله علیه و سلم) آوردند. حضرت هر یک از آنها را به دست میگرفت و ملاحظه می فرمود: خداوندا مبارک گردان این را با اهل بیت من.»
مدیر دارالعلوم فاروقیه گالیکش، نمونه دیگر همبستگی را همکاری دلسوزانه و دوستانه حضرت علی (رضی الله عنه) در زمان خلافت خلفای ثلاثه دانست و گفت: همانطور که در هفته گذشته اشاره شد حضرت علی (رضی الله عنه) در زمان خلافت خلفای ثلاثه (رضی الله عنهم) همکاری دوستانه و دلسوزانه‌ای نسبت به آنها داشته و مشاور خصوصی و وزیرشان بوده است. در خطبه ۱۴۶ صفحه ۴۴۲ ترجمه فیض الاسلام که در این خطبه حضرت علی- رضی الله عنه- ۷ بند را به طور دلسوزانه به حضرت عمر (رضی الله عنه) ارائه فرمودند و همچنین در خطبه ۱۳۴ صفحه ۴۱۵، بسیار راهنمایی دلسوزانه ای به حضرت عمر می کند، که ما باید به دقت این دو خطبه را مورد مطالعه قرار دهیم. در حالی که خداوند در آیه ۱۱۳ سوره هود می فرمایند: «وَلاَ تَرْكَنُواْ إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُواْ فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ اللّهِ مِنْ أَوْلِيَاء ثُمَّ لاَ تُنصَرُونَ» اگر- العیاذبالله- عمر (رضی الله عنه) ظالم و غاصب و قاتل حضرت فاطمه می بود هیچ وقت حضرت علی (رضی الله عنه) با او همکار و مشاور نمی‌شد. اگر بگوییم این همکاری از روی مصلحت بوده جواب این‌ست که خداوند چنین مصلحت‌هایی را به پیغمبرش اجازه نمی داد، بطوری‌که در آیه «وَ لَوْ لا أَنْ ثَبَّتْناکَ لَقَدْ کِدْتَ تَرْکَنُ إِلَیْهِمْ شَیْئاً قَلِیلاً إِذاً لاَذَقْناکَ ضِعْفَ الْحَیاةِ وَ ضِعْفَ الْمَماتِ ثُمَّ لاتَجِدُ لَکَ عَلَیْنا نَصِیرا» خداوند حتی اجازه تبانی با کفر را به رسول الله- صلی الله علیه وسلم- نداده است.
مولانا گرگیج، حضرت علی (کرم الله وجهه) را “شیر خدا” و “شیرمرد تاریخ” دانست و با بیان اینکه “هیچ وقت مغلوب و مقهور کسی نبوده است” آن را عقیده واقعی اهل‌سنت بیان کرد و افزود: همانطور که در نهج االبلاغه در ضمن خطبه ۵۱ آمده است: «اصحابش مغلوب اصحاب معاویه بر شریعت الفرات شدند و آنها را از آب منع کردند به یاران خود فرمود: شما یا به ذلت و خواری اقرار کرده و شجاعت و شرافت خود را از دست بدهید یا اینکه شمشیرهایتان را از خونهایشان سیراب کنید تا از آب سیراب شوید. پس مرگ حقیقی در زندگانی شماست. اگر مغلوب بشوید و حقیقت زندگانی در مرگ شماست آنگاه که بر دشمن غالب آیید (مرگ با عزت و شرافت بهتر است از زندگانی با ذلت و خواری)» [نهج البلاغه، ترجمه فیض الاسلام، صفحه ۱۳۹] لذا حضرت علی وقتی بابت سستی یاران خودش و از دست دادن آب، آنها را توبیخ می کند، آیا امکان دارد در وقت از دست دادن خلافت و امامت و شهادت حضرت فاطمه (رضی الله عنها) بی تفاوت باشد؟!
وی در ادامه با اشاره به نمونه‌های همبستگی و وحدت بین حضرت عمر (رضی الله عنه) و اهل بیت حضرت علی (رضی الله عنه) بیان داشت: حضور حسنین (حسن و حسین) رضی الله عنهما در فتوحات زمان حضرت عمر (رضی الله عنه) در میادین جنگ و دریافت غنایم جنگی نشانگر حق دانستن خلافت عمر بوده است و همچنین به نکاح درآوردن حضرت ام کلثوم بنت علی و فاطمه (رضی الله عنهم) و رضایت حسنین نشان دیگری از محبت و رابطه حسنه در میان اهل بیت علی و حضرت عمر است.
مولانا گرگیج در ادامه، به نامه ۴۵ نهج البلاغه اشاره کرد و گفت: حضرت علی (رضی الله عنه) عثمان بن حنیف را توبیخ کردند که شما در مراسم عروسی که سفره رنگارنگی در آن بوده شرکت کرده و گمان نداشتم تو به مهمانی گروهی بروی که درویش و نیازمندان را برانند و توانگران را بخوانند. آیا امکان دارد که وقتی حضرت علی (رضی الله عنه) در چنین مسائلی جزئی حساس بوده و والی و حاکم خود را اجازه شرکت نمی دهد خودش در مدت خلافت خلفاء شریک و مشاور باشد؟!
ایشان در عین حال افزود: حضرت علی (رضی الله عنه) در ضمن همین خطبه درباره فدک اینگونه اظهارنظر فرمودند: «وما أصنع بفدکِ و غیر فدک والنفس مظانها فی غد جدث» (درباره دل‌بستگی نداشتن به مال دنیا فدک و غیر فدک را چه خواهم کرد، در حالی‌که جایگاه شخص فردا پس از مردن، گور است.) سؤال اینجاست که حضرت علی(رضی الله عنه) در زمان خلافت خودش درباره فدک چنین اظهارنظر می کنند و آن را به وراث حضرت فاطمه برنمی‌گرداند و عملش همانند خلفای ثلاثه قبل از خودش است. اگر اینجا غصبی صورت گرفته بود حضرت علی باید برخلاف آنها عمل می کرد و آن را بازمی گردانید.
مولانا گرگیج در ادامه بیان دوستی و محبت بین حضرت علی و حضرت عمر افزود: حضرت علی (رضی الله عنه)، حضرت عمر را چنین ستایش می‌کنند و درباره خلافت و حکومتش چنین می‌فرمایند: «و ولیهم وال فأقام واستقام حتی ضرب الدین بجرانه» [نهج البلاغه، ترجمه فیض الاسلام، صفحه ۱۳۰۰] (بعد از ابوبکر بر مردم فرماندهی روا شد (عمر به مقام خلافت نشست) پس امر خلافت برپا داشت و ایستادگی نمود تا آنکه دین قرار گرفت (همچنان‌که شتر هنگام استراحت پیش گردن خود را بر زمین نهد) اشاره به اینکه اسلام پس از فتنه و هیاهوی بسیار از او تمکین نمود.)
خطیب جمعه اهل‌سنت آزادشهر در پایان، مطرح کردن چنین مسائل اختلافی را بیهوده دانست و افزود: مطرح کردن این مسائل در زمان حساس امروز که استکبار جهانی شرق و غرب در صدد تفرقه‌افکنی در میان مسلمانان هستند، هیچ نتیجه ای ندارد. ما باید به قرآن تأسی کنیم که می فرماید: «تِلْکَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ لَها ما کَسَبَتْ وَ لَکُمْ ما کَسَبْتُمْ وَ لا تُسْئَلُونَ عَمَّا کانُوا يَعْمَلُونَ»
ایشان قاتل خواندن حضرت عمر (رضی الله عنه) را تهمت و افتراء خواند و خاطرنشان کرد: برای اولین بار این افترا و تهمت را نظام معتزلی مطرح کرد. عبدالکریم شهرستانی در کتاب الملل و النحل می فرماید: «و زاد فی الفریة إن عمر ضرب بطن فاطمة یوم البیعة حتى ألقت الجنین من بطنها» نظام معتزلی یک ملعون بی دین است. او حتی دهها افترای دیگر به حضرت علی (رضی الله عنه) گفته است که برای هیچ مسلمانی قابل باور نیست.
مسئولین، مشکلات شناسنامه‌ای افراد را حل کنند
امام جمعه اهل‌سنت آزادشهر در بخش دیگری از سخنانشان به موضوع “رسیدگی به شناسنامه افراد” اشاره کرده و با بیان اینکه «این موارد جزو نگرانی‌های عمومی شده است» اظهار داشت: مسئولین امر توجه داشته باشند که در برخی مناطق، شناسنامه بسیاری از افراد “مشکوک التابعة” یا “ممنوع الخدمات” زده شده است و تعداد این افراد روز به روز در حال گسترش است، در حالی که نباید شناسنامه‌های این افراد برای همیشه اخذ شود و آنها ممنوع الخدمات بشوند. لذا مسئولین ذی‌ربط برای این موضوع فکری بیندیشند و مشکلات این دسته از مردم را حل کنند.
ایشان افزود: خواسته ما این است که کسانی که دارای شناسنامه و مدارک اصلی شامل شماره ملی هستند در مسیر اجرای این قانون مورد ظلم و اجحاف قرار نگیرند. بسیاری از افراد که ایرانی الاصل هستند به خاطر اینکه در آن زمان اطلاع دقیق و همچنین آگاهی از فواید هویت ملی نداشته اند شناسنامه نگرفته اند، که مسئولین باید برای آنها فکری بکنند. زیرا این معضلی هم برای دولت و هم برای مردم است و اگر شما شناسنامه آنها را باطل کنید هم از خدمات منع می شوند و هم نمی توانند جای دیگری بروند و هیچ کشوری آنها را قبول نمی کند.
منبع: پایگاه اطلاع‌رسانی شیخ التفسیر مولانا محمد حسین گرگیج