امروز :جمعه, ۳۱ فروردین , ۱۴۰۳

محمد- صلی الله علیه وسلم- جامع تمام کمالات

محمد- صلی الله علیه وسلم- جامع تمام کمالات
muhammadدر عالم بشری، از بدو امر تا کنون این فطرت انسانی است که دنبال یک نمونه و الگوی برتر گشته و او را مقتدای خویش قرار می‏دهد و از او تعریف نموده و به وجودش افتخار می‏کند.

هر حزب و گروهی رهبر خویش را کامل دانسته و به او می‏نازد و سعی دارد تا او را کامل‏ترین شخص و برترین انسان معرفی نماید.
اما از آنجایی که ما مسلمانیم و ادعای اسلام- دینی که توسط اشرف انبیا و رسل به ما رسیده است- را داریم و از آنجایی که معتقد به یگانگی رسول الله صلی الله علیه وسلم در عالم بشری هستیم، لذا باید ایشان را شناخته و از نزدیک با زندگی ایشان آشنا شده و به دیگران بشناسانیم، زیرا عدم شناخت رسول الله صلی الله علیه وسلم مساوی است با عدم شناخت اسلام و ایمان، و هر مومن برای بقا و پایداری ایمانش، نیاز مبرم به شناخت رسول الله صلی الله علیه وسلم دارد؛ «النبی أولی بالمومنین من أنفسهم»، زیرا ایمان مومن تصویری است از آفتاب نبوت.
باید دانست که رسول الله صلی الله علیه وسلم شخصی عادی نیست که زبان و قلم بتوانند فضایل و مناقبش را بیان کرده و یا به رشته تحریر درآورند. او کسی است که قبل از تولدش دنیا از آمدنش با خبر می‏شود، تورات و زبور و انجیل آمدنش را خبر می‏دهند؛ «و مبشراً برسول یأتی من بعدی اسمه أحمد». دست‏های خسته و پرنور ابراهیم در کنار فرزند فداکارش به سوی آسمان بلند است و فریاد می‏زند: «ربنا وابعث فیهم رسولا منهم»، پیامبران همه دست به دعا برداشته و آرزوی امتی بودنش را می‏کنند؛

آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی               آمده مجموع در ضلال محمد

او ثمره تمام رسالتهاست، او نتیجه تمام تلاشها، کوشش‏ها و مجاهدت‏های داعیان خداوندی است، او خلاصه کائنات است؛

او فصیح عالم و من لالِ او           کی توانم کرده شرح حال او
انبیا در وصف او حیران شدند        سِر شناسان نیز سرگردان شدند

خداوند متعال آمدنش را اینگونه به تصویر می‏کشد: «لقد جاءکم رسول من أنفسکم عزیز علیه ما عنتم حریص علیکم بالمومنین رئوف رحیم». او کسی است که با تولدش، دنیا غرق نور و سرور گردید و پایه‏های کفر و ظلمت و استبداد به لرزه درآمد و بنیان باطل به تزلزل و تکان افتاد؛ «جاءالحق و زهق الباطل إن الباطل کان زهوقا» به راستی که او تربیت یافته دست ازلی پروردگار عالم بود؛ «أدبنی ربی فأحسن تادیبا».
تا قبل از بعثت در طفولیت، نوجوانی و جوانی و نیز بعد از بعثت تمام زندگی او نمونه کامل و جامع بود؛ حسن اخلاقش، فصاحت کلامش، زیبایی سیرت و صورتش تمام نمونه‏های گذشته را پشت سر گذاشته و اخلاق نیکو، تهذیب نفس، تواضع و فروتنی، انس با مردم، مدارا با ضعیفان و همدردی با فقیران و بسیاری اخلاق پسندیده اسلامی، که نمونه کامل آنها در او متبلور شده بود، او را اسوه حسنه و الگوی کامل برای تمام جهانیان قرار داد.

حسن یوسف، دم عیسی، ید بیضا داری           آنچه خوبان همه دارند، تو تنها داری

علامه بزرگ اسلام، سید ابوالحسن ندوی رحمه الله، می‏فرماید: «سیرت رسول الله صلی الله علیه وسلم بهترین وسیله جهت دعوت به سوی اسلام و به سوی پروردگار عالم بوده و قوی‏ترین عنصر تربیت است که بعد از قرآن، بیشترین تاثیر را در نفوس و عقول می‏گذارد».
رسول الله صلی الله علیه وسلم در مدت کوتاه رسالتش، بشریتی را که در نهایت پستی و بی‏ارزشی بود، با تحفه؛ «لقد کرمنا بنی آدم» اکرام کرد و لباس زیبا و خوش‏نقش؛ «لقد خلقنا الانسان فی أحسن تقویم» را بر تن او پوشاند؛

او دلی در پیکر عالم نهاد              او نقاب از طلعت عالم گشاد

یکی از دانشمندان غربی به نام “سرمویر” می‏گوید: «در هیچ دورانی، اصلاح جامعه دشوارتر و صعب‏الوصول‏تر از زمان ظهور محمد نبوده است، اما موفقیت و اصلاحی که محمد (صلی الله علیه وسلم) بعد از خود به یادگار گذاشت در هیچ مرحله‏ای از تاریخ سراغ نداریم.
رسول الله صلی الله علیه وسلم با وجود اینکه صاحب همان جسمی است که از هفت آسمان بالاتر رفت و تمام انبیا و فرشتگان مقرب الهی را پشت سر نهاد و تک و تنها به اوج تجلی رسید و با معشوق خویش ملاقات کرد و تمام نورها را از تلالؤ خویش شرمسار ساخت، اما همین جسم را فدا کرد، خونین کرد، سنگ به شکم بست و از سر تا قدم غرق خون شد، شکمبۀ شتر و خاکسترهای کثیف و چادر پیچیده شده در گلو را تحمل کرد، اذیت و آزار نزدیک‏ترین افراد قومش و مسخره و طعنه بهترین خویشاوندانش را به جان خرید تا بشریت را نجات دهد، تا سعادت را به او هدیه کند، تا بهشت خدایی را پر کند، تا ابلیس ملعون را ناامید سازد و بالاخره تا تک تک انسانها در تمام زمان‏ها و مکان‏ها در دنیا با عزت و شرافت، بزرگواری و مجد، مساوات و عدالت صفا و صمیمت و سروری و کرامت زندگی کرده و در آخرت خوشحال و مسرور، با چهره‏ای بشاش و خندان و قلب‏های مطمئن و شادان به سوی خداوند منان پر گشایند و چشم به جمال بی‏مثال خداوند دوخته و از نعمتهای اخروی بهره‏مند شوند و از عذاب‏های سخت جهنم و شکنجه‏های طاقت‏فرسا و غیرقابل تحمل دوزخ رهایی یابند.

سوختی لات و منات کهنه را                   تازه کردی کائنات کهنه را

آری! پیامبر بزرگوار اسلام کسی است که روزها مشغول ارشاد و تبلیغ بود و شبها تا صبح سیل اشکهای مبارکش لشکر بی‏شمار خداوندی را به حرکت و جوشش در می‏آورد؛ او غنی‏ای منفق، فقیری صابر، مهاجری مومن، عابدی مخلص، پادشاهی عادل، رهبری مشفق، داعی‏ای متوکل، معلمی نمونه، متعلّمی مؤدب و پیامبری بی‏نظیر بود.
محمد، امین و راستگو قبل از بعثت، محمد صلی الله علیه وسلم، داعی‏ای که نهایت تلاش و کوشش را در ابلاغ رسالت داشت. محمد صلی الله علیه وسلم، رئیس دولتی که صحیح‏ترین و منظم‏ترین قوانین را وضع می‏کند، محمدی که با صدق و اخلاص و بیداری بقای حکومتش را تضمین می‏کند، محمدی که نمونه یک شوهر خوش‏رفتار و پدری بسیار مهربان است، مربی و مرشدی که اصحابی را تربیت می‏کند که در کوچک‏ترین امور به او اقتدا می‏کنند، دوستی که حق دوستی و مصاحبت را کاملاً ادا می‏کند. تا جایی که اصحاب و یارانش، او را از خودشان و از زن و فرزندانشان بیشتر دوست می‏دارند.
محمد، صلی الله علیه وسلم جنگجویی شجاع، رهبری پیروز، همسایه‏ای امین و پیمان‏گری صادق بود. پس او برای هر داعی و رهبر، و هر پدرو همسر، و برای هر دوست و مربی و هر سیاست‏مدار و رئیس دولتی پیشوا و مقتداست.
آری! این پیامبر عظیم‏الشأن و این سنبل فداکاری و ایثار، زمانی رخت از جهان بربست که خارزار کفر و شرک و بت‏پرستی و جاهلیت را تبدیل به گلستان معطر توحید، عبادت، یکتاپرستی و اسلام کرده بود. او با وجود آن همه عظمت و شوکت خدایی، باز هم در طول عمر، مانند انسان‏های عادی زندگی می‏کرد، با دست خویش لباسش را می‏دوخت و  پینه می‏زد و با دستان مبارکش گوسفند می‏دوشید، بار بر پشت می‏بست، بر حصیر می‏خوابید، روزی سیر و روزی گرسنه بود و در حالی چشم از جهان فرو بست و به اعلی علیین پیوست که زره مبارکش را نزد یک یهودی، رهن گذاشته بود.
خلاصه اینکه! همان طور که خداوند ذاتی است که غیر از او کسی شایسته پرستش و عبادت نیست، رسول الله صلی الله علیه وسلم نیز کسی است که جز او کسی لایق پیروی و اتباع نیست؛ «لااله الاالله محمد رسول الله» .
اما متأسفانه امروزه مسلمانان، سربلندی و عزتی که در صدر اسلام داشته‏اند را از دست داده‏اند. به راستی چرا؟! درجواب باید گفت که از آن زمانی که مسلمانان اقتدا و اتباع کامل این بنده برگزیده الهی را رها کرده و از زمانی که سنت‏های مبارک ایشان را ترک نمودند و به جای روی آوردن به تعلیمات نورانی این پیامبر عظیم‏الشأن، روی دل و جان خویش را متوجه فرهنگ‏های پوچ و منحط بیگانه گردانیدند و محبوب رب‏العالمین را از خویش آزردند، از همان زمان لحظه سقوط و بدبختی امت شروع شد و مسلمانان دچار ذلت و نگون‏ساری شدند؛

تا شعار مصطفی از دست رفت                  قوم را رمز بقا از دست رفت
هر که عشق مصطفی سامان اوست               بحر و برّ در گوشه دامان اوست

پس بر مسلمانان و متبعین واقعی رسول الله صلی الله علیه وسلم است تا کمر همت بر بسته و در اشاعت سیرت و اخلاق آنحضرت صلی الله علیه وسلم در میان تمام اقشار و جوامع اسلامی کوشیده و رسول الله صلی الله علیه وسلم را به همگان معرفی نمایند و محبت ایشان را در اعماق قلوب پژمرده و از تپش افتاده جای دهند و با اتباع کامل از سنت‏های ایشان در تمام مراحل زندگی موفقیت و خوشبختی خویش را تضمین نمایند؛

مپندار سعدی که راه صفا                               توان یافت جز در پی مصطفی

به امید روزی که توفیقات خداوندی شامل حال جهانیان شده و با چنگ زدن به سیرت مبارک رسول الله صلی الله علیه وسلم به محبت الله دست یافته و از فلاکت‏های دنیا و آخرت رهایی یابند.
نگارنده: عبدالرحیم مرجانی

دیدگاههای کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین بخوانید