زلزله هائیتی فرصتی برای اشغال نظامی آمریکا

فرهنگ اشغال، سلطه و فرصت طلبی از مهمترین عناصر تشکیل دهنده نظام حکومتی آمریکا است که این فرهنگ و منش حکومتداری فقط به جنبه سیاست و مسایل سیاسی منحصر نمی شود، بلکه در زمینه های اقتصادی و اجتماعی نیز به اجرا درآمده و به کار رفته اند که البته ریشه اجرای این تفکرات در زمینه اقتصادی، مربوط به نظام سرمایه داری افراطی ای است که سالهای مدیدی است بر جامعه آمریکا سایه افکنده است که دولتمردان آمریکا همواره آرزوی رسیدن به یک زندگی مرفّه با انواع امکانات رفاهی را در سر می پرورانند حتی اگر تحقق این آرزو به قیمت تباهی و نابودی زندگی دیگر ملل جهان تمام شود.

اشغال نظامی هائیتی توسط دولت آمریکا، در جریان زلزله هولناک اخیر در این منطقه که منجر به کشته و بی خانمان شدن یک سوم مردم آن شد، بدترین نوع فرصت طلبی است که این دولت در قالب” کمکهای بشردوستانه” در این منطقه مرتکب آن شده است.
دولت فرانسه در پی اعزام نیروی نظامی آمریکا به هائیتی – که جزو مستعمرات فرانسه می باشد-، این دولت (آمریکا) را متهم به اشغال این منطقه نمود، به طوری که وزیر خارجه فرانسه، “آلان جویاندیت” مسئول کمک های انسانی سازمان ملل را در مورد این اقدام ایالات متحده آمریکا مورد استیضاح قرار داد که وی نیز با تاکید بر اینکه “هائتی باید مورد مساعدت قرار گیرد نه اینکه اشغال شود” از این اقدام آمریکا انتقاد کرد.
همچنین “هوگو چاوز” رئیس جمهور کشور ونزوئلا نیز ضمن انتقاد شدید از دولت آمریکا، این دولت را متهم کرد که از جریان زلزله هائیتی به عنوان فرصتی جهت اشغال این منطقه بهره برداری می نماید. او در ادامه می گوید: «بیش از 3000 نیروی نظامی به طور مسلّح و با تمام تجهیزات نظامی به هائیتی فرستاده شده اند، اما دولت آمریکا باید بداند که مردم هائیتی هیچ نیازی به اسلحه و تجهیزات نظامی ندارند، بلکه مهمترین و حیاتی ترین نیاز  مردم زلزله زده هائیتی، مواد غذایی، پزشک، دارو، مواد سوختی و بیمارستانهای صحرایی است. اما آن طور که از اقدامات دولت آمریکا معلوم می شود، گویا این دولت سعی در اشغال مخفیانه و سرّی این منطقه دارد». “چاوز” در ادامه می افزاید: «هیچکدام از سربازان آمریکایی که بنا بر ادعای دولتمردان آمریکا، برای کمک به زلزله زدگان فرستاده شده اند، در خیابانها به چشم نمی خورند، مگر نه این است که آنها باید به منظور جمع کردن اجساد و کمک به  مجروحان در بین آوارها در حال گشت زنی باشند؟. پس کجایند؟ چرا به چشم نمی خورند؟!!».

بی توجهی نسبت به اوضاع وخیم حادثه دیدگان
بنابر تصریح “سازمان پزشکان بدون مرز”، در نتیجه اشغال فرودگاه هائیتی توسط هواپیماهای آمریکایی و مخالفت آنها با فرود هواپیماهای حامل کمکهای بشردوستانه به هائیتی، بیش از صدها نفر در هائیتی در معرض خطر مرگ قرار دارند. همچنین سازمان ملل متحد از اشغال فرودگاه هائیتی توسط نظامیان آمریکایی انتقاد کرده و فرود هواپیماهای حامل سرباز و تجهیزات نظامی به این فرودگاه را از مهمترین موانع برای رسیدن به موقع کمک های جامعه جهانی به مردم آسیب دیده هائیتی دانست.
روزنامه “نیویورک تایمز” به نقل از “جیری ایمانویل”- که یکی از افسران لوجیستی است و در سازمان امدادرسانی مشغول فعالیت است-، می نویسد: «اکثر پروازهایی که از سوی ارتش آمریکا به هائیتی می شود، حامل سرباز و تجهیزات نظامی است». وی می افزاید: «ارتش آمریکا ایجاد امنیت در منطقه زلزله زده هائیتی را در اولویت می داند و ما (سازمان امداد رسانی)، رساندن غذا، دارو و دیگر ضروریات زندگی را. حال باید فکر کرد که با توجه به وضعیت پیش آمده، کدام اولویت باید مدنظر قرار گیرد؟».  

در دستی غذا و در دست دیگر انجیل
از جمله عادتهای دیرینه جهان غرب و عالم مسیحیت، تبلیغ دین منسوخ شده مسیحیت با بهره برداری از فرصتها و مناسبتهای مختلف در این زمینه  است.
در حادثه زلزله هائیتی نیز این سیاست جامعه غرب به اجرا درآمده است؛ آمریکا با استفاده از وضعیت پیش آمده و نیاز شدید ساکنان این منطقه به غذا، آب و دیگر مواد غذایی و ضروریات اولیه زندگی، اقدام به تبلیغ عقاید دینی و اعتقادی خویش می نماید. “تنصیر” یا همان تبلیغ مسیحیت، مهمترین بذری است که نیروهای اشغالگر آمریکایی به محض ورود به هر منطقه ای، آن را در آن منطقه می کارند؛ موسسه های تبلیغ مسیحیت، قبل از ارسال مواد غذایی به مردم هائیتی، اقدام به ارسال انجیلها از طریق کتابخانه های الکترونیکی نموده اند.
حرکتی مسمّی به” ایمان از راه گوششها وارد می شود” در این باره می گوید: «آنها انجیل هایی را به صورت صوتی فرستاده اند که با نیروی خورشیدی کار می کند و قادر است در یک لحظه برای 30 نفر از مردم هائیتی، انجیل را به زبان این مردم ترجمه نماید».
این حرکت در ادامه می افزاید: «این اقدام یک سوء استفاده فاحش از موقعیت به وجود آمده در هائیتی است که اگر گروهها و جماعتهای اسلامی اقدام به چنین کارهایی نمایند بلافاصله از سوی جهان غرب متهم به انتشار دین و پخش فرهنگ افراط  و ترور(!!) می شوند».

اشغال نظامی همچنان ادامه دارد
مدتها پیش، یکی از تحلیلگران غربی ادعا کرده بود که اروپا برای تحقق اهداف و برنامه های خود دیگر  از سیاست اشغال نظامی سرزمینها استفاده نمی کند و آن را کارساز نمی داند، اما آنچه در سالهای اخیر و در حال حاضر مشاهده می شود کاملا خلاف این تحلیل و گفته را ثابت می کند. اشغال افغانستان و عراق توسط نیروهای آمریکا و هم پیمانانش، تهدید واشنگتن مبنی بر دخالت مستقیم نظامی در یمن بر علیه القاعده و مشابه همین تهدید در سومال، و نیز وضع قوانین نظامی- آمریکایی در برخی کشورهای خاورمیانه به منظور حفظ امتیاز برای دخالت نظامی در اوضاع بحرانی در این کشورها، همه و همه حکایت از آن دارند که دولت آمریکا نه تنها فرهنگ اشغال و بهره برداری سیاسی از بحرانها را کنار نگذاشته است، بلکه همچنان بر این روش جبارانه و مستکبرانه خویش اصرار می ورزد.