فردی نزد ابن عباس رضی الله عنهما آمد و گفت: «رجل قلیل العمل قلیل الذنوب» کم عمل می کند و کم گناه می کند. فرایض را انجام می دهد نمی تواند زیاد نفل و تلاوت و ذکر داشته باشد اما در کنار همان فرایض از گناه پرهیز می کند و گناهانش کم است و حقوق دیگران را زیر پا نمی کند، و دیگری: «رجل کثیر العمل کثیر الذنوب»: عمل بسیار می کند و علاوه بر فرایض به نوافل زیادی می پردازد اما در کنارش گناه نیز زیاد مرتکب می شود. گناهان زبان، چشم، دست وپا و … از او سر می زند در مسجد فرشته است و بیرون از مسجد ظلم، دروغ، قسم و… در کنار حج، عمره، زکات و … گناهان زیاد انجام می دهد. حال به نظر شما کدامیک از این دو نفر موفق ترند؟ حضرت ابن عباس رضی الله عنهما فرمود: «لا أعدل بالسلام» من این دو را یکسان نمی دانم، یعنی یکی از این دو سالم است و دیگری مریض است. اگر چه داروهای زیادی مصرف می کند اما مریض است. بنابر این راه موفقیت تنها پرهیز از گناه است.
مولانا احمد امام جمعه موقت اهل سنت زاهدان در ادامه به چهار راه نجات از گناهان اشاره کرد و گفت: اولین راه نجات، اصلاح محیط خانه است. الله تعالی به رسول الله صلی الله علیه وسلم دستور داد اقارب و نزدیکانش را دعوت خصوصی به دین بدهد. اگرهمسر اصلاح شود فرزند اصلاح می شود. تدین، عفت، عبادت و اخلاق زیبای مادر باعث اصلاح فرزندان و محیط خانه می شود.
یکی از راههای اصلاح محیط خانه برگزاری جلسات تعلیم دین در خانه و در میان خانواده است. کتابهای سیرت رسول الله صلی الله علیه وسلم، صحابه، بزرگان دین و انسان های موفق در خانه خوانده شود. باید با زندگی بزرگان دین و رموز موفقیت شان آشنا شویم. به جای صرف کردن عمر درمطاله مجلات کم محتوا یا حل جدول کلمات متقاطع از کتاب های مفید استفاده شود.
دومین راه نجات محاسبه کارهای روزانه خویش قبل از خواب است. اعمال خود را محاسبه کنیم چقدر گناه کردیم و چقدر عمل خیر انجام دادیم.
سومین راه نجات توبه از گناهان است. به محض اینکه خطا و گناهی از انسان سرزد شد بلافاصله توبه و استغفار کند. آثار گناه را با استغفار بشوید. همان طوری که با مواد شوینده لباس کثیف و آلوده را می شوییم. نباید اجازه دهیم چشم، گوش و طبیعت و مزاج انسان به آلودگی عادت کند. زیرا پس از عادت کردن اعضا و جوارح به مرض، دیگر حساسیت خود را از دست می دهد و باید تا زمانی که نسبت به گناه حساسیت دارد و ناراحت و شرمنده می شود توبه واستغفار کند وگر نه کم کم به راحتی مرتکب گناهان بزرگ می شود وهیچ پروایی هم ندارد. درحدیث آمده است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «والله إنی لاستغفر الله و أتوب إلیه فی کل یوم مائة مرة». روزی صد بار توبه می کنیم، درحالی که رسول الله صلی الله علیه وسلم معصوم است و گناه نمی کند، اما برای تعلیم و اصلاح امت و الگو دادن به مسلمانان این عمل را انجام می دهد.
چهارمین راه نجات ادای حقوق صاحبان حق است. علاوه بر پشیمانی از گناه و حق تلفی و علاوه بر توبه نزد خداوند باید حق تلف شده دیگران را جبران کنیم. چه حق مادی است و چه حق معنوی. ندادن حق دیگران خودش جزو بزرگترین گناهان است. برادران مهاجری که این جا کار می کنند چه ظلم بزرگی است که کسی حق آنان را تلف کند به خاطر این که توانایی شکایت ندارند.
خطیب مسجد مکی گفت: باید از خشم خداوند در روز قیامت ترسید، روزی که گفته می شود «وامتازوا الیوم ایهاالمجرمین» (ای گناهکاران از صالحان و بهشتیان جدا شوید). مبادا جزو مجرمان باشیم.
امام جمعه موقت اهل سنت زاهدان در قسمت اخیر خطبه های جمعه این هفته به مسأله مسدود شدن مرزهای ایران با کشور پاکستان و افغانستان اشاره کرد و گفت: عده ای از مردم استان که راه دیگری برای امرار معاش ندارند از طریق تجارت کالاهای جایز به ارتزاق می پرداخته اند و با بسته شدن مرزها دچار مشکل شدید شده اند در این باره دو نکته قابل توجه است اولاً: مردم ما باید هوشیار باشند که از این مرز سوء استفاده نشود و در کنار امرار معاش کسی دست به امر خلاف شرع و قانون نزند. و در واقع امنیت بدون همکاری مردم نمی شود آنان باید هوشیار باشند تا کسی از راه مرز در کاری خلاف امنیت شرکت نکنند.
ثانیاً: مسئولین طوری برخورد کنند که از روی برنامه ریزی باشد و از این فرصت خوب که موقعیت تجاری مرز است استفاده شود و این مساله به شکل درست و قانونی حل شود اگر چه استاندار محترم و نمایندگان عزیز و روحانیت منطقه پیگیر این مسأله هستند.
دیدگاههای کاربران