ارسال نیروی نظامی به افغانستان، اقدامی غیرمنطقی و ناعادلانه است

مولانا عبدالحمید امام جمعه اهل سنت زاهدان در قسمت دوم خطبه های جمعه با اشاره به ارسال 30 هزار نیرو توسط آمریکا به خاک افغانستان گفت: فرستادن بمب و سلاح و نیرو به افغانستان به جای حل مشکلات عدیده آنان، ظلم بزرگی بوده و بی انصافی است.

ایشان افزود: جای افسوس است که کشورهای قدرتمند به جای حل مسایل از راه منطق و گفتمان به قدرت و زور متوسل می شوند. اعزام سی هزار نیرو برای سرکوب مسلمانان افغانستان که در واقع سرکوب اسلام در این کشور است تصمیمی بسیار ناعادلانه، غیرمنطقی و غیرمنصفانه است. آمریکا و ناتو با اعزام سرباز به افغانستان فقیر، مظلوم و محروم از وسایل گرمایشی و سوخت و غذا، چگونه می خواهند مشکلات این ملت مستضعف و ستمدیده را حل کنند. مشکلات از راه منطق و مذاکره حل می شوند نه از راه ارسال بمب و سلاح و نیروهای نظامی و هواپیماهای جنگی.
مولانا عبدالحمید تصریح کرد: جامعه جهانی و سازمان ملل باید در مورد حل مسایل پیچیده خاورمیانه جدی تر بیاندیشد.
ایشان با اشاره به اوضاع اسفبار خاورمیانه گفت: در فلسطین مظلوم که سالهاست سرزمین شان غصب شده و هنوز به حق مسلمشان نرسیده اند بارش آتش و تیر است، در عراق مسلمانان دچار بحران شدیداند و وضعیت برادرکشی در پاکستان نیز با انفجارهای پی در پی در تجمعات مردمی وضعیتی نابهنجار بوجود آورده است. این جنگ ها و اختلافات است که باعث ویرانگری و نابودی می شود و آرامش و امنیت گرفته شده و بحران اقتصادی بوجود می آید. این همه درگیری و دامن زدن ها از جانب آمریکا برای مبارزه با تروریسم نیست بلکه این رویه و سیاست، آدم کشی را بیشتر می کند و این مطلب سالهاست که دارد ثابت می شود. راه درست و صحیح راه گفتمان و حل عادلانه است.
مولانا عبدالحمید ادامه داد: جهان هر چه از نظر علمی و صنعتی و تکنولوژی پیشرفت کرده است به همان اندازه ظلم و بی عدالتی رشد کرده است، به جای شکرگذاری این نعمت ها از این پیشرفت ها در راه بر آوردن مطامع مادی استفاده می کنند و سلاح و بمب می سازند و بر علیه همنوعان بکار می برند و دنیا را به ناامنی می کشند.

شیخ الاسلام مولانا عبدالحمید در قسمت اول سخنانش با تلاوت سوره مبارکه تکاثر، منشأغفلت و ناآرامی در زندگی و گناهان را زیاده خواهی مال دنیا و طمع بسیار دانست.
وی افزود: ما باید به جای زیاده خواهی و کثرت گرایی به قناعت روی آوریم و به فکر آخرت باشیم و نباید حب مال و تکاثر در دنیا ما را از عبادات مانند نماز، روزه، زکات، رسیدگی به مساجد و مدارس و توجه به مساکین و فقرا و کمک به مستمندان غافل کند. حب شدید مال به انسان می گوید: همه این عبادت ها و فرایض و واجبات دینی را فدا کن و مال بدست بیاور. ربا، رشوه، حرام و حق دیگران برایش هیچ مشکلی ندارد و همه را مرتکب می شود تا مال زیاد بدست آورد. الله تعالی فرموده است: «إن الانسان لربه لکنود و إنه علی ذلک لشهید و إنه لحب الخیر لشدید» انسان نا سپاسی خدا می کند و شدیداً دنیا را دوست دارد. کافران غیر خدا را به اندازه خدا و بیشتر از آن دوست دارند «ومن الناس من یتخذ من دون الله أنداداً یحبونهم کحب الله والذین آمنوا أشد حباً لله»، اما مومنان به خدا عشق می ورزند. حب دنیا به طور نسبی در فطرت همه است و این اشکالی ندارد اما در صورتی که شدید باشد باعث غفلت می شود و ناجایز است.
الله تعالی می فرماید: این کثرت گرایی ادامه پیدا می کند و تا لحظه ای که مرگ به سراغ انسان می آید او را رها نمی کند تا اینکه در قبرداخل شود؛ «حتی زرتم المقابر». در حدیث آمده است که در پیری دو صفت در انسان قوی شده و جوان می شود یکی علاقه به عمر طولانی و دیگری حب و حرص نسبت به مال دنیا. چیزی که در طول عمر همراه او بوده تا لحظه ورود به قبر با او همراه است اما لحظه ای که در قبر گذاشته می شود از حقیقت حال خود باخبر می شود؛ «کلاّ سوف تعلمون». قبر بدترین منظره و وحشتناک ترین منظره از مناظر آخرت است. عذاب قبر دامنگیر کفار و نیز مسلمانان گنهکار می گردد.
پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم از کنار دو قبر گذر کرده و فرمودند: این دو در حال عذابند، به خاطر دو مسأله که به نظر شما کم اهمیت اند. یکی سخن چین بوده و برعلیه مردم جاسوسی می کرده است که در نتیجه این گناه دچار عذاب خدا شده است. امروزه کسانی هستند که باظاهر اسلامی به این اقدام زشت دست می زنند و گزارش های نادرست می رسانند، متأسفانه این مرض در جامعه ما زیاد شده، هر کسی با دیگری مخالفت دارد بدترین نقشه ها را برایش می کشد. دومین شخص عذاب شده کسی بود که از ادرار پرهیز نمی کرد و در مورد طهارت و پاکیزگی لباس ها و بدنش سهل انگاری می کرده است.
مولانا عبدالحمید افزود: اگر پرده از قبرستان ها برداشته شود و مردان و زنان در حال عذاب مشاهده شوند مردم شهرها و خانه هایشان را رها کرده و به کوهها و جنگلها و بیابانها فرار می کنند. قرآن مجید انسانها را تهدید می کند که شما به کثرت گرایی مبتلا هستید، اما بالآخره در قبر خواهید فهمید. دوباره تهدید می فرماید: «ثم کلاّ سوف تعلمون» این تهدید دوم از عذابهای صحرای محشر و حساب و کتاب است. این عذابها را خواهید دانست. پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم با نزول این سوره فرمودند:  این از ویژگیهای بنی آدم است که اگر به اندازه یک درّه از مال دنیا در اختیار داشته باشد باز در پی دست یابی به دره ای دیگر است و می گوید: مالی، مالی (مال من، مال من). با لذت می گوید مال من. مال تو چیست ای فرزند آدم؟ مال تو همان است که خورده ای یا در راه خدا صرف کرده ای و برای آخرت پس انداز نموده ای، دیگرمالی نداری، مال تو از ورثاء است.
ایشان در ادامه تشریح موضوع گفت: الله تعالی تهدیدات خود را در سوره تکاثر ادامه می دهد و می فرماید: آنگاه که جهنم را با چشم می بینی به عین الیقین خواهید رسید که عذاب الهی چگونه است و آن لحظه فریاد و عذرخواهی هیچ سودی ندارد. خداوند در پایان این سوره زیبا می فرماید: «ثم لتسئلن یومئذ عن النعیم» سپس از نعمت ها در آن روز سوال خواهید شد. از همه این نعمت ها سوال می شوید، از نعمت سلامتی، جوانی، مال، عمر، نعمت زن برای مرد و نعمت شوهر برای زن، نعمت فرزند خوب و صالح و پست و مقام سوال خواهد شد که چگونه این نعمت ها را شکرگذاری کرده اید. در مورد نعمت های بزرگی همچون قرآن، پیامبر، اسلام، دین و … سوال خواهد شد.
مولانا ادامه داد: در حدیث آمده است که در قیامت پای انسان از جای خود تکان نخواهد خورد مگر بعد از اینکه از چهار چیز سوال شود: از عمرش که آن را در چه راهی صرف کرده؟ از جوانی اش که در چه راهی گذرانده است؟ و از مالش  که از چه راهی کسب کرده و در چه راهی خرج کرده است؟ و از علمش که چقدر به آن عمل نموده است؟
مولانا در پایان این قسمت از خطبه فرمود: پیام این سوره (سوره تکاثر) آن است که گرفتار کثرت گرایی و حب مال نشده و از واجبات و مسایل دینی و مأموریت های خدایی و هدف خلقت و آفرینش که عبادت و بندگی خداست غافل نشویم. سختی های سکرات و حساب و کتاب و عذابهای جهنم را فراموش نکنیم و در فکر آخرت باشیم. در این شب های طولانی برخیزیم و به راز و نیاز با خدای تعالی پرداخته و با استغفار و توبه و گریه نزد خداوند، مغفرت و رحمت و رضای او را بدست آوریم.