پیامبر اسلام صلی الله علیه وسلم تندخو و خشن نبودند، و دیگران را مورد اهانت قرار نمی دادند، ایشان دارای شخصیتی باوقار و باعزت بودند، نعمت را هر چند که ناچیز بود بزرگ می پنداشتند و نعمت خدا را بد نمی گفتند، …اخلاق نیک و نرم خویی رسول خدا صلی الله علیه وسلم تمام مردم را در برگرفته بود، ایشان مانند پدر برای آنها شده بود و همه نزد ایشان برابر بودند. مجلس ایشان، مجلس علم و حیا و صبر و امانت داری بود.
ویژگیهای اخلاقی و فطری رسول الله- صلی الله علیه وسلم-
ترجمه:ابوفؤاد
حضرت هند بن أبی هالة فرزند ام المؤمنین خدیجة الکبری، که دایی حضرت حسن و حسین رضی الله عنهما می باشد رسول خدا صلی الله علیه وسلم را اینگونه توصیف می کنند:
«پیامبر اسلام صلی الله علیه وسلم، همواره در حزن به سر می بردند، و در مورد آینده امت اسلام همیشه در فکر بودند، بطوری که راحتی نداشتند، ایشان بدون نیاز سخن به زبان نمی آوردند و در هنگام ایراد سخن تمام دهان مبارک را استعمال می کردند، اینطور نبود که مانند متکبران فقط با گوشه لبها سخن بگویند، با کلمات جامع و کامل سخن می گفتند، در قالب کلماتی معدود، دریایی از مفاهیم و معانی را بیان می فرمودند. سخنان ایشان مبّین حق و باطل بودند، کلمات گهربارشان از هرگونه کاستی و زیادی پاک و منزه بود.»
حضرت هند ابن ابی هالة در ادامه توصیف رسول خدا صلی الله علیه وسلم می فرمایند:
«پیامبر اسلام صلی الله علیه وسلم تندخو و خشن نبودند، و دیگران را مورد اهانت قرار نمی دادند، ایشان دارای شخصیتی باوقار و باعزت بودند، نعمت را هر چند که ناچیز بود بزرگ می پنداشتند و نعمت خدا را بد نمی گفتند، در عین حال رسول خدا صلی الله علیه وسلم به غذا ایراد نمی گرفتند و از آن تعریف هم نمی کردند.
هرگز دنیا و آنچه متعلق به آن است پیامبر اسلام صلی الله علیه وسلم را به خشم نمی آورد، ولی هرگاه حق پایمال می شد هیچ چیزی نمی توانست جلوی خشم ایشان را بگیرد تا اینکه احقاق حق نموده و آنرا نصرت نمایند. ولی اگر حق شخصیشان ضایع می شد خشم نمی گرفتند و در صدد انتقام بر نمی آمدند.
هرگاه آنحضرت می خواستند به چیزی اشاره کنند با تمام دست مبارک خویش اشاره می کردند طوری نبود که مانند متکبران با یک انگشت اشاره کنند. در هنگام تعجب دست مبارک را بر عکس می گرداندند. و در هنگام سخن گفتن انگشت ابهام دست چپ مبارک خویش را در کف دست راست قرار می دادند.
در هنگام خشم گرفتن شدیداً اعراض کرده و روی گردان می شدند. به طوری که دندانهای مبارکشان مانند دانه های سفید تگرگ معلوم شده و می درخشید».
حضرت علی بن ابی طالب- رضی الله عنه- که یکی از نزدیکترین و آشناترین افراد نسبت به رسول خدا- صلی الله علیه وسلم- بودند ایشان را چنین توصیف می کنند.
« رسول خدا صلی الله علیه وسلم بدی را با بدی پاسخ نمی داد، بلکه در عوض گذشت نموده ومعاف می کردند، هرگز با دست مبارک خویش کسی را نزدند، مگر اینکه در راه خدا جهاد نمایند، و نه زنی را زده و نه مردی را. هرگز ایشان را ندیدم که انتقام ظلمی را که در حق ایشان شده باشد بگیرد، مادامی که کسی حدود دین خدا را نقض می کرد هیچ کس نمی توانست جلوی خشم ایشان را بگیرد. هرگاه رسول خدا- صلی الله علیه وسلم- بین دو کار و عمل اختیار داده می شد آسانترین آن دو را اختیار می فرمودند؛ وقتی هم که وارد منزل مبارک می شدند، فردی بودند از سایر افراد بشر، طوریکه لباس های خود را تمیز نموده و گوسفند خود را می دوشیدند..
زبان مبارک خویش را فقط در اموری که مهم بود به کار می بردند، أصحاب خویش را با خود انس می دادند و آنها را از خودش دور نمی ساختند، شخصیت برتر هر طائفه ای را عزت داده و آن را کماکان بر منصبش قرار می دادند، بدون اینکه از مردم خوش رویی و اخلاق حسنه خویش را برگرداند از آنها بر حذر بوده و پرهیز می کردند.
جویای حال اصحاب خود بود، و از آنچه که در میان مردم می گذشت خویش را با خبر می کرد، به حسن خوبی ها افزوده و آنها را تقویت می کرد، و بدی را بد دانسته و آنرا تضعیف و نابود می کرد. در کارهایش بدون کم وکاستی اعتدال داشت ، رسول خدا- صلی الله علیه وسلم- برای تربیت یاران خود هرگز در امورعبادی، دعوی و جهادی که منتهی به اعلاء کلمة الله و رشد اسلام بود غفلت نمی کردند. ایشان برای هر حالتی آمادگی داشتند؛ هرگز از حق کوتاهی نکرده و از آن تجاوز هم نمی نمودند و کسانی که نزد ایشان بودند بهترین مردم بودند، و نیک ترین مردم نزد ایشان کسی بود که از همگان خیرخواه تر به شمار می رفت و نزد ایشان افضل ترین مردم کسی بود که به بهترین نحو با دیگران مواسات و همکاری داشته باشد.
جز با یاد و نام خدا بلند نمی شد و نمی نشست؛ وقتی نزد کسانی تشریف می برد جایی می نشست که مجلس تمام می شد و به همین چیز دستور می فرمود؛ هر یک از همراهان خود را مطابق ظرفیت آنان مورد عنایت و توجه قرار می داد و هر یک از یارانش فکر می کرد که از همه محبوبتر نزد رسول خدا صلی الله علیه وسلم او است. هر کس به خاطر نیازی پیش ایشان می آمد رسول خدا صلی الله علیه وسلم صبر نموده تا آن شخص نیازش برطرف شده و برود. اگر کسی از ایشان حاجتی می خواست آن را برآورده کرده و در صورت عدم توانایی با کلمات نیک آن شخص را جواب می دادند.
اخلاق نیک و نرم خویی رسول خدا صلی الله علیه وسلم تمام مردم را در برگرفته بود، ایشان مانند پدر برای آنها شده بود و همه نزد ایشان برابر بودند. مجلس ایشان، مجلس علم و حیا و صبر و امانت داری بود، صداها در آن بلند نمی شد، عیب کسی بر ملا نمی شد. ملاک برتری در مجلس رسول خدا صلی الله علیه وسلم فقط برتقوی بود، بزرگان را گرامی داشته، وکودکان را مورد ترحم قرار می داد، کسی که نیازی داشت او را بر خود ترجیح می داد».
حضرت ابوهریره رضی الله عنه رسول خدا صلی الله علیه وسلم را اینگونه توصیف نموده اند:
« پیامبر خدا صلی الله علیه وسلم چهار شانه بوده طوریکه قدشان به بلندی مایل بود، سفید پوست بودند، موی ریش مبارک بسیار سیاه بود، لب هایی زیبا داشتند، چشمان مبارک رسول خدا صلی الله علیه وسلم دارای مژه های بلندی بود… (تا اینکه فرمودند) من هرگز نه در گذشته ونه بعدها مانند رسول خدا صلی الله علیه وسلم مشاهده نکردم.»
حضرت انس رضی الله عنه در وصف رسول خدا صلی الله علیه وسلم می فرمایند:
«من هیچ ابریشم و پارچه ای نرم تر از دستان رسول خدا صلی الله علیه وسلم لمس نکردم و هیچ بویی خوشبو تر از بوی رسول خدا صلی الله علیه وسلم استشمام نکردم».
والسلام
دیدگاههای کاربران