بلوچ راجے روایتاني (سنّت) تها دروگ نبندگ،دزّی نکنگ،دگرے حقا ناحق نکنگ و راستي و مردي و دگه بازیں اخلاقي ارزشی هست که مروچان چو مے دگه جوانیں مَڈّیی نزور و کمرنگ بیگ أنت. همے هپتگا دو مردم یکّی مه پهرگا دگری مه کنرکا ماشینا جتگ و ماشینے راننده په ناباوري جِستگ أنت و دن روچ مروچي گار أنت.ایرانشهرا هدامرزي شهدوست هاشم زیي ٳنت که مني وتي دبیرستانے زمانگے همکلاس ٳنت دومي ورنایی که مے دوست واجه ابولحسن رییسیے برازاتک ٳنت که پرندوشي ناصرآباد و کنرکے دوراهیا گون وتي موتورا سواري ماشینیا جتگ و تتکگ. پیشی بلوچان هم جنگانی وهدا دژمن و دینکاری هم جتگ، گڑا هال اِش داتگ که فلان مردم ما جتگ.مروچی مے چاگرد، اخلاقے پڑا هنچو کپتگ که په سهو اگر یکِّیا جنت؛ وتي زِرد و ضمیرا پادے چیرا کنت و تچیت و چیر بیت. اگر ای دوین مردم جنوکاني دستا په نادراهجاه و لوگی سر بوتیننت بلکین ساه ٳش به رکّتیں. اگر هم چو هنّوگا زوال بوتین أنت،الّما جنوک بکشگ و درگوز کنگ بیتنت و آیان بازیں مَلام و گناهی پِر نه أت.چاگردی که وتي اخلاقي ارزشاں گار و بی گواه کنت همک پِڑا گار و بی گواهیے آماچ بیت.باریں مے چاگردے جمعي اخلاقي ضمیر هم مرتگ و هچّ په ای ڈولیں ویلان آزُردگ و پدرد نبیت؟!