شیخالاسلام مولانا عبدالحمیدا وتی جمعۂ نمازِ (6 مهر 1397) گپ و بیانانی تھا اھلسنتِ مقدساتِ اھانت و بدگوشگ پہ ترندی ایرجت و گوشتی کہ اے دابیں مردم باید گِرَگ و وتی سزایا رسینگ بنت.
پہ سنیآنلائنِ ھالا، واجہ مولانا عبدالحمیدا وتی گپانی تھا پہ ایرانِ یک فوتبالیستے توھین و صحابیانی بدگوشگا اشاره کرت و گوشتی: اے مردِ گپ کہ چہ آیاں جاہ کیت، اشیا ھچ بویے چہ دین و اسلامِ شریعتا نبرتگ محکوم انت و ما آیاناں ترندی سرا ایرجنیں.
واجہ مولانا عبدالحمیدا گوشت: تمامیں سنیانی لوٹ چہ مسئولاں ھمیش انت کہ ھر شیعہ یا سنییے کہ تپاکیِ خلافا گپ کنت، باید گرگ بیت و وتی سزایا رسینگ بیت.
واجھا تاکید کت: ھچ کسا ما اجازت مدئیں کہ مئے تپاکی و امنیتا نشان بگریت و آئیا چہ بین ببارت.
دارالعلوم زاھدانِ کارمسترا دیما پہ اے دابیں ناسرپدانی سزا دیگا زور پر دات: مردم گوشنت که تھنا پہ اے دابیں مردمانی گرگا اکتفا مبیت، بلکیں باید سزا دیگ بنت و مردم ھں حال دیگ بنت تا دگراں عبرت گرنت.
🔸مسیت و نمازجاھانی کارانِ تھا دستمانجنی مبیت
واجہ مولانا عبدالحمیدا وتی گپانی دگہ بھرے تھا اھلسنتِ مسیت و نمازجاھانی کارانی تہا دستمانجنی ایرجت و گوشتی: شہ لھتے جاھاں ما را ھال رستگ کہ لھتے اھلسنتِ نمازجاھانی کارانی تھا دست مانجنی کننت، و چہ نمازجاھانی بندکنگا مردمان ترسیننت. یا کہ لھتے جاھا مسیتانی پیشنمازاں زور پر دینت کہ پیشنمازیا ویل کننت و برونت. اے دخالت و دستمانجنی اھلسنتا توریت و پہ اھلسنتا سک گران انت.
واجھا گیش کت: اهلسنتِ مسیتانی کارانی تھا دستمانجنی کنگ گوں ایرانِ بنیادی قانونا ضد انت و اھلسنت مذھبی کارانی تھا وتسریں زور و فشاراں چه ھرکس نیمگا که ببنت، نمنّیت.
زاھدانِ جمعۂ پیشنمازا درائینت: اھلسنت باید ھرجاہ بتوانت راحتی سرا نماز بوانیت. ھچ کس حق نیست کہ اھلسنتِ مسیت و نمازجاھاں تھدید بکنت. مسیت اللہ تعالی ئیگ انت، مسیتانی نیمگا تعرض و دست دراجی شیعہیانی ببنت یا سنیانی، اے اللہِ نیمگا دستدراجی انت.
مئے لوٹ چہ مسئولاں ھمیش اِنت کہ اے مسائلا دلگوش کننت و اشاں حل کننت، پچے کہ برے برے ٹوھیں مشکلاتِ سرچمگ چہ گونڈیں مشکلاتا انت.