نابینایے چار راهِ سرا درچکِ چیرا نشتگ اَت، بادشاهے همے راها گوزگ اَت، آ اپسا چہ ایر کپت و پہ ادب چہ نابینا یا جستی کُت: واجہ شهرِ راه کجام اِنت؟
بادشاها رند وزیرِ سر هَمِداں کپت، نابیناءِ گورا آتک و جستی کُت: نشتگیں مرد شهرِ راه کجام اِنت؟
وزیرا رند سپاهیگے آتک، نابیناءِ گورا رس اِت، شهماتے نابیناءِ سرا جت و جستی کُت: اُ مانجا شهرِ راه کجام اِنت؟
وهدے کہ دُرست شُت اَنت، نابینائیں مرد کندگا لَگّ اِت، دگہ مردے کہ همے نَزّیکان اَت، جستی کت تو پرچیا کندگئے؟
نابیناا پسّو دات: اَوَلی مردا کہ جُست کُت، بادشاه اَت، دومی مرد وزیر اَت، سیومی مرد سپاهیگ اَت.
مردا چہ نابینایا جست کُت: تو چتورکایی سرپد بیتگئے تو وَ نابینایی ئے، نابینایا پَسّو دات: من اے واجہکار چہ اِشانی کرداں پجّاه آورتگ اَنت.
بادشاه کہ چہ وتی بادشاهیا گَل و وشنود اَت، آئیا پہ ادب منا جست کُت، سپاهیگ کہ چہ وتی سپاهیگیا ریش اَت، منا شهماتے جت و پہ بےادبی جستی کُت.
📌هرکسِ کِرد آئیِ مردمگریا پیش داریت کہ چینچو آپِ تها اِنت، نہ اسپیتی شرّرنگیِ نشانی اِنت و نہ سیاهی بدرنگی ئے، انسانِ مڑاداری پہ ادب اِنت.
✍🏽رجانک : نصیب