شروع گوں اللهِ ناما که نامی باز وَرّم ؤ زیباینت. مرچی منی خیالا بتلے آتک من آیرا په شما واجهیں براس ؤ هاتونیں گهاراں نبیسیں. امیتواروں دلگوش کنِت. بلوچ گوشنت:
«آپ به وتی آپرندا روت»
هرجا که هور گواریت ؤ آپ روان بیت، آپ وت وتی راها زانت ؤ وتی دیما گریت ؤ روت، آپِ راه ؤ مسیرا گوشنت: «آپ رَند». هرچنکه مردم آپِ دیما گردینیت ؤ رندی ٹگلینیت بلین هرچنکه وقت گوزیت بازهم آپ وقتی که حرکت کنت به وتی رندا روت.
بلین اے که گوشنت: آپ به وتی آپ رندا روت؛ مقصد ایشنت که انسان به وتی اصلا بِر گردیت، اگر انسان اصل ؤ نسب دارے بیت، هرچنکه که گوں بدین مردما نندیت، یک روچے مان تَرِّیت ؤ به وتے شرین اصلِ سرا کیت ؤ اگه نه انسان بد ذات ؤ بد اصلے بیت، یک وهدے بره گردیت ؤ به هما وتی آپ رندا روت.
همے واستا بلوچ گوشنت: «آپ به وتی آپ رندا روت».
هما پیم که شیخ سعدیا گوشتگ: «عاقبت گرگ زاده گرگ شود، گرچه با آدمی بزرگ شود.»
شه پروردگارا په شما پهکین عزیزان دنیا ؤ آخرتِ وشنامیا لوٹیں.
?لبزبلد:
ورَّم:زیبا، قشنگ
پهکین: همگی
آپ رند : مسیر جریان آب
ٹگلینیت: می گرداند
لوٹین: می خواهم
وهدے: وقتی
مان تریت: بر می گردد