حضرت منذرابن جریر چه وتی پتا/پِسّا نقل کنت که گوشتی: ما نمروچِ وهدا رسولالله -صلیاللهعلیهوسلم-ءِ گورا اِتیں، گڑا یک قومے لُهت ؤ پاشپادکا که شمشیرش جهل اِتنت، یهتنت.
گیشتر، بلکیں تمام اِش چه «مضرِ» قبیلهیا اِتنت؛ وهدیکه رسولالله-صلیاللهعلیهوسلم-ئا اِشانی بزّگی دیست، واجهِ دیما [رنگا] ٹگل وارت، لوگا مان بوت ؤ پدا درآتک، حضرت بلالی پرمائینت، بانگی دات، گڑا نمازی وانت.
رندا بیانی کت ؤ گوشتی: «يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالًا كَثِيرًا وَنِسَاءً وَاتَّقُوا اللهَ الَّذِي تَسَاءَلُونَ بِهِ وَالْأَرْحَامَ إِنَّ اللهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَقِيبًا»؛ او انساناں! چه وتی ربّا بترسِت، هما ذاتے که جوڑی کرتگ شما را چه یک نفسے ؤ چه همائیا جوڑی کت آئیِ زال، ؤ چه آ دوئیناں بازیں مردین ؤ جنینے شنگ ؤ شانگی کت، ؤ چه خدایا بترست هما ذاتے که گوں آئیِ ناما شما یکدگرا جُست کنِت ؤ بترسِت چه سیادیِ رشتگِ سندگا، بےشک الله شمئی کارانی مراقب اِنت.[النساء: 1]
ؤ دیمترا اِے آیتی وانت: «اتَّقُوا اللهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ»؛ [الحشر: 18] چه خدایا بترسِت ؤ باید بچاریت هرشخص که په بانداتا چه چیزے دیم داتگ.
هر مردیا چه وتی دینار ؤ درهماں، چه وتی پچّاں، چه وتی صاعِ گندماں، چه وتی نایاں صدقه دات؛ حتی که واجهئا گوشت: [چه خدایا بترسِت،] توریں گوں کپے نایا».
مردے چه انصاریاں گوں یک کیسّگے آتک که نزیک اَت آئیا زرت مکنت، بلکیں چه زورگی عاجز اَت؛ رندا مردماں همے پیم رندپه رند آتکنت، تاکه من دو کومه/جُمپ چه گندم ؤ پُچّا دیست، رندا من دیست اللهِ رسولِ دیم تُپیت چو گوشے ٹُکّرے تلاه اِنت، رندا رسولاللهئا گوشت: ««مَنْ سَنَّ فِي الْإِسْلَامِ سُنَّةً حَسَنَةً فَلَهُ أَجْرُهَا وَأَجْرُ مَنْ عَمِلَ بِهَا مِنْ غَيْرِ أَنْ يَنْتَقِصَ مِنْ أُجُورِهِمْ شَيْئًا، وَمَنْ سَنَّ فِي الْإِسْلَامِ سُنَّةً سَيِّئَةً فَعَلَيْهِ وِزْرُهَا وَوِزْرُ مَنْ يَعْمَلُ بِهَا مِنْ غَيْرِ أَنْ يَنْتَقِصَ مِنْ أَوْزَارِهِمْ شَيْئًا»؛ هرکس اسلامِ تها نیکیں سنتے اِیر بکنت، آئیا سنتِ مزّ ؤ هرکسے که آ سنتِ سرا عمل کنت، رسیت، بے اِشی که چه عملکنوکانی مزّاں کم کنگ بیت، همے پیم هرکسے بدیں سنتے رواج بدات گناهی آئیا رسیت ؤ همے پیم هرکس آ بدیں عادتِ سرا عمل بکنت، اولی بنرد گروکا هں گناه رسیت، بے اِشی که گناه کنوکانی گناها چیزّے کم کنگ بیت.
?السنن الكبرى للنسائي (3/ 60)